…gingen we ook naar de Wallace Collection. In het prachtige Hertford House huist een enorme kunstverzameling, bijeen gebracht in de loop van vorige eeuwen. De verzameling is zo groot dat je wel een paar dagen rond kunt lopen. Enorme zalen met een zeer uitgebreide en diverse collectie van schilderijen, zilverwerk, wapens en antieke meubelen. Alles smaakvol en sfeervol tentoongesteld.
Tag Archives: kunst
Fietsen
Hasselt profileert zich als een echte fietsstad. Dat merk je ook in de kunstwerken die er staan. Soms vallen ze gewoon niet op, denk je dat het een “normale” fiets is. Maar dan bij nadere beschouwing zie je dat het anders zit.
Deze fiets trok onze aandacht. Ik vind het wel bijzonder. Met zo’n fiets kun je met het hele gezin er op uit, blijf je dichtbij huis en zoekt ieder toch zijn eigen richting 😉
Deel dit op:
Mooi
Bron: NOS / ANP
Zo op de foto te zien, lijkt het me heel mooi, dat kunstwerk van Daan Roosegaarde op de Afsluitdijk. Ik zou het graag eens willen zien, maar kleine kans dat ik in het donker over de Afsluitdijk zal rijden. In mijn hele leven, waarin ik toch al veel gereisd heb, reed ik maar één keer over de Afsluitdijk. Gek is dat toch, dat je de dingen zo dichtbij huis zo weinig bezoekt. Je komt er misschien een keer met buitenlandse vrienden. Maar verder niet, wat heb ik er ook te zoeken?
Maar toch, die Afsluitdijk is wel heel belangrijk. Had een heleboel consequenties. Beïnvloedde het leven van heel veel mensen en niet alleen positief.
En zo’n kunstwerk geeft dan een extra dimensie aan het geheel. Ja, dat vind ik heel mooi!
Deel dit op:
Muurschildering
Er is abstracte kunt en figuratieve. Abstract kan mooi zijn, maar of ik de bedoeling van de kunstenaar altijd snap is een tweede.
Bij figuratieve kunst kun je tenminste zien wat de kunstenaar bedoelde. Cor Kraat laat in deze muurschildering niks aan het toeval over. Hij schilderde schilderijlijsten, in een lijst en dan ook nog eens boven een winkel waar ze lijsten verkopen. Nou zeg nou zelf, duidelijker kan het niet 😉
En telkens als ik hier langs loop moet ik er om lachen.
Deel dit op:
Borduren
Ik had er al veel over gehoord, maar was er nog nooit geweest. In het Catharijnenconvent in Utrecht. Een prachtig museum met religieuze, voornamelijk christelijke, kunst. En op dit moment, tot en met 16 augustus, is er een tentoonstelling te zien van middeleeuwse kerkelijke gewaden. Prachtig geborduurd en ook bijzonder mooi tentoongesteld. Het is bijna onvoorstelbaar hoe fijntjes en met eindeloos geduld de kazuifels, stola’s en koorkappen steekje voor steekje bedekt werden met, uiteraard, veel Bijbelse voorstellingen. Maar ze geven ook een tijdsbeeld, er is zelfs een soort van kerkelijke mode, die gaandeweg verandert. Kostbare stoffen zoals fluweel en zijde, brokaat en dan nog eens rijkelijk geborduurd met schitterende kleuren en glinsterend goud of zilver. Het kan bijna niet anders dat het volk zich vergaapte aan de pracht en praal van deze kledij. Veel is in de loop der tijd vergaan, versleten. Soms werd iets vermaakt. Maar wat er nog over is, is nog steeds prachtig. Wie van borduren houdt, mag deze tentoonstelling zeker niet missen.
Klik op de foto om te vergroten:
Deel dit op:
De haas met de amberkleurige ogen
 |
Op aanraden van Bettie en Wieneke dit boek in de bieb aangevraagd. Alleen kreeg ik niet deze titel, maar “Het knoopjeskabinet”. Gelukkig ging het om hetzelfde boek, wel een oudere uitgave. De eerste paar bladzijden was ik enigszins verward, omdat ik niet goed wist wie wie was. Maar de stamboom hielp me op weg en allengs vond ik het zo mooi, dat ik er maar met moeite los van kon komen. |
Edmund de Waal beschrijft zijn familiegeschiedenis zo levendig en echt. Je kunt bijna de geur ruiken die in de 19e eeuwse kamers hangt en je voelt de aanwezigheid van hun vrienden, zoals Proust, Monet, Manet, Renoir, Degas.
In die tijd is handel met Japan nog maar net mogelijk en daar vinden kunsthandelaren de mooiste dingen. Die dan weer grif in de handen van rijke kunstliefhebbers overgaan. Zoals de netsukes, kleine beeldhouwwerkjes in ivoor of glanzend hardhout, die dienen als een soort knopen aan een kimonoriem.
Na verloop van tijd komen de netsukes in het bezit van een familietak in Wenen, waar ze een beetje uit de toon vallen en onopgemerkt blijven. Alleen de kinderen bekijken de netsukes met een eigen en liefdevolle blik. De rijke Joodse familie ontkomt niet aan het nazi-geweld en moet vluchten, met achterlating van alle kunst en kostbaarheden. Alhoewel, de hele verzameling netsukes wordt wonderbaarlijk gered en komt via omwegen weer terug bij de familie. En via een even wonderlijke speling van het lot weer terug in Japan, al is dit nog niet het eindstation.
Een prachtig boek over kleine, maar schitterende kunstwerkjes.
Deel dit op:
Bij elkaar
Afgelopen week waren we weer eens dagje vroeg weg. Want we hadden een lange reis voor de boeg, helemaal naar Workum. Dat is toch al gauw zo’n 3-1/2 uur treinen. Maar dat vinden wij helemaal niet erg, integendeel.
Workum is een leuk plaatsje, maar het eichte seizoen moet nog beginnen. Wij gingen niet voor de watersport, maar naar het hernieuwde Jopie Huisman Museum. De schilderijen en de schilder kenden we van diverse tv-uitzendingen. Maar in het echt zijn de werken zo veel mooier. En het museum is een waar juweel. Alles hangt er ruim en er is veel gedaan om de entourage ook heel aantrekkelijk te maken. Bij binnenkomst krijg je een audiotour mee, die heel simpel werkt. Je richt het apparaatje op het logo bij de werken en meteen start het juiste verhaal. Soms kun je nog een aanvullend stukje uit interviews met Jopie Huisman zelf horen. En veel van de geschilderde voorwerpen liggen naast de werken in vitrines.
Jopie was een vodden- en oud ijzerman met een bijzondere filosofie. Voor hem was nieuw spul van nul en generlei waarde. Oud, doorleefd en versleten moesten de dingen zijn. Dan kregen ze een eigen ziel en verhaal. En dat schilderde hij met uiterste precisie, maar vooral met liefde. En zo wordt een oude deken, schoenen en een tas een prachtig schilderij. En krijgt de versleten pop een nieuw leven.
|
|
|
Kijk ook eens bij Stuureenfoto, want daar is het thema deze week ook al “bij elkaar”.
Deel dit op:
Net echt
Al weer een paar weken geleden gingen Leo en ik naar Zwolle. Een vriendin had in Museum de Fundatie de tentoonstelling van Tjalf Sparnaay bezocht. Zij was niet zo enthousiast, maar haar man liep het water in de mond van al die heerlijke hamburgers en belegde broodjes. Vriendin vond het wel erg natuurgetrouw geschilderd. “Je ruikt de frituurlucht erbij, als je naar die kroket kijkt”, zei ze. Dat prikkelde onze nieuwsgierigheid en terecht. Wij houden wel van dit soort kunst en hoewel de kunstenaar zeer hedendaagse onderwerpen kiest, zag ik toch ook wel heel veel connecties met de kunst van Rembrandt en zijn tijdgenoten. Ik keek met heel veel genoegen naar de bloemenstillevens, de knikkers en de geschilde citroen. Plots herinnerde ik me weer een rondleiding door Museum Boymans-van Beuningen. De rondleidster vertelde dat in de 17e eeuw een geschilde citroen schilderen gold als een meesterstuk. Kon je dat zo natuurgetrouw mogelijk, dan mocht je je “meesterschilder” noemen en trad je toe tot het gilde. Nou, wat mij betreft mag Tjalf Sparnaay dat nu ook!
Oh ja, en wat gingen we na al dat fastfoodgeweld eten? We namen de trein naar Schiphol voor een heerlijke super hamburger! 😉 😉 😉
-
- detail
Deel dit op:
Tovenarij
Dit vind ik bijna tovenarij en het resultaat is prachtig!
Deel dit op:
Handig en mooi
Ik heb iets met doosjes en verpakking. Soms zijn ze zo mooi, dan vind ik het zonde om weg te doen. Maar ik hou vooral van vernuftige verpakking, zoals deze lunchbox. Dat is bijna kunst!!
Klik op de afbeelding om filmpje te starten
