Stel je eens voor dat je dit bordje vindt, over pakweg zo’n 175 jaar. Op onverklaarbare wijze heeft het alle verhuizingen en erfenissen doorstaan. Misschien is er wel een klein schilfertje af, maar verder oogt het nog goed. En dat je dan naar zoiets als Kunst en Kitsch gaat. Helemaal in de veronderstelling dat dit toch wel een zeer zeldzaam exemplaar zal zijn.

En dan de teleurstelling dat het een reclamebordje was. Dat het helemaal niets met echt Delfts blauw te maken heeft. Dat er nog meer reclame uitingen van de fabrikant te voorschijn komen. Zo’n fel oranje muts, een aardappelstamper met keramiek handvat. Of is het dan juist goud waard? Nou ja, wie weet….