Guilty pleasure

Oh, oh, oh, wat kan dat lekker zijn. Zo’n kalfskroket van de FEBO. Die je neemt als je toevallig langs zo’n zaak komt. Vooral als het druilerig weer is. Dan is zo’n kroketje zo lekker, ook al weet je best dat het nou niet bepaald een gezonde hap is. Maar zo nu en dan even niet nadenken en genieten.
De FEBO bestaat al 75 jaar en het schijnt dat de kroketjes nog steeds volgens het recept van de eerste bakker gemaakt worden. Met zelfgetrokken bouillon, goed vlees en roomboter. Nou, dat geloof ik op slag.
Gelukkig zit die zaak in Rotterdam niet om de hoek en andere kroketten wil ik niet. Alleen die van mijn tante konden de vergelijking doorstaan, maar ja, die is er al lang niet meer.
FEBO

Heimelijk genoegen

Eigenlijk zou ik het niet moeten vertellen, want dan is het genoegen niet meer zo heimelijk. Maar ach, waarom ook niet. Doorgaans eten wij nogal “gezond”, dus met veel groente, fruit, weinig vet.
Maar soms heb ik zo’n zin in een lekker kroketje. Gelukkig heel vaak als alle winkels al lang en breed dicht zijn. En een voorraadje in de diepvries heb ik doelbewust niet.

Maar als je dan ‘s-avonds bent weg geweest en door de hal van het Centraal Station of langs de Febo loopt… Dan lokt de vette hap en kopen Leo en ik allebei een lekker kroketje. En dat eten we dan een beetje besmuikt op, als twee stoute kindertjes. Maar oh, oh, oh, wat smaakt die zonde verrukkelijk!!