Oeps…

horloge  Kinderen van tegenwoordig hoef je alle techniek niet meer uit te leggen. Ons neefje Ivan, nog geen 3, wist meteen en feilloos wat je moet doen om nog meer foto’s op mijn fototoestel te bekijken. Zijn moeder keek er niet van op. Dat het ook wel eens voor verrassingen kan zorgen, vertelde zijn oma.
Want Ivan had op een onbewaakt ogenblik de nieuwe tablett van zijn papa gepakt. Daarop stond nog een app open en klik, daar had Ivan al een mooi horloge aangeklikt. Nog een klik, en nog een. Leuk hoor al je plaatjes, nog maar eens klikken.
Minder leuk vond papa het telefoontje van het veilingbedrijf. Of het klopte dat hij op dat horloge had geboden en waarom zo vaak? Er was geen tegenbod en waarom dan doorgaan tot ruim 400 euro………? Oeps!!!!!
Gelukkig kon de “koop” teruggedraaid worden. Ivan heeft van zijn mama en papa een flink standje gehad en ze zullen voorlopig de digitale spullen wel buiten bereik van hun handige lieverdje houden.

Potten en pannen

Mei-blog-01 De economie zou niet zo groeien als iedereen dezelfde instelling had als ik. Ik ben nogal behoudend en zal niet zomaar, voor de lol, iets kopen als ik het niet nodig heb. Zo heb ik al heel lang dezelfde potten en pannen. Die kocht ik overigens niet zelf, maar heb ik geërfd van mijn zus. Mijn pannensetje ging naar de kringloop. Maar de Pyroflam pannen heb ik al vanaf het begin. En ik vind ze nog steeds heel prettig om in te koken. Ze kunnen in de vriezer, de oven, ook in de magnetron én in de vaatwas. En op tafel staand ze gezelliger dan een roestvrijstalen pan. Helaas is wel één van de deksels gesneuveld, dus moet ik daar maar eens naar op zoek.

Ik dacht dat het inmiddels verzamelobjecten zouden zijn, maar niets is minder waar.

Pyrex wordt nog steeds gemaakt en verkocht. En in bijna exact de zelfde vormen als ik destijds kocht. Nu vrijwel geheel wit, maar tijdloos en niet aan mode onderhevig. Een goede investering dus!

Gebakken lucht

12-koekjes Het verbaast me telkens weer hoe fabrikanten proberen ons van alles wijs te maken. Neem nou de wervende tekst voor dit product: “Deze limoen koekjes zijn erg onafhankelijk. Ze besluiten altijd op het laatste moment wat te doen en hoe vol op te leven. Ze zouden hard to get kunnen spelen, maar ze zijn te goed om te weerstaan.” Geen idee wat ik hiervan moet denken. Waar ze naar smaken of hoe ze er uit zien.

Wat krijg je dan: een klein kartonnen kokertje (formaat blikje Red Bull) met 125 gram koekjes. Bij ons te koop in de Appie voor € 4,99. Dat vond ik al behoorlijk aan de prijs, maar dezelfde verpakking is bij de Koffie- en theewinkel in Roermond via internet te bestellen voor € 6,95.

Ik geloof dat ik toch liever zelf bak!

 

 

Warenhuis

Wie had ooit kunnen denken dat Vroom & Dreesman eens zou kunnen ophouden te bestaan. Dat was toch een instituut. Daar kochten we vroeger van alles, daar aten we croquetten en gingen we met roltrap van beneden nar boven en weer terug.
Als kind kwam ik regelmatig in het kleinere filiaal op het Mathenesserplein in Rotterdam. Herinner me bakken met kleinwaren, een granieten vloer en een speciale geur, die ik niet thuis kon brengen.
Later werkte ik in het centrum en ging ik regelmatig in mijn lunchpauze eventjes shoppen bij V&D. Helaas, dat was eens en dat komt nooit meer terug 🙁

Het zou niet meer van deze tijd zijn, een warenhuis. We kopen nu liever en gemakkelijker via internet.V&D zou ook niet met zijn tijd meegegaan zijn. Maar misschien ligt de oorzaak wel heel ergens anders. Mismanagement, verkeerde inkoop of gewoon te veel winkels. Ik weet het niet, maar het is wel jammer dat zo’n bedrijf teloor gaat.

Maar in het buitenland zijn ze toch nog wel te vinden. Wie kent niet Liberty in Londen. Of Harrods, dat ik hier tijdens de kerstperiode fotografeerde.

Kijk ook eens bij Stuureenfoto, want deze week is het thema ook daar “warenhuizen”.

Rommelmarkt

Waar ook ter wereld, overal hebben mensen spullen die ze liever kwijt willen, maar waar anderen graag iets voor betalen. Dus vind je ook overal op de wereld rommelmarkten. En daar mogen wij graag op struinen. De leukste souvenirs, de gezelligste contacten kun je daar vinden. Vaak met handen en voeten, want ons Chinees of Vietnamees is niet erg geweldig. Maar met wat wijzen, tellen op je vingers en vooral veel lachen en knikken lukt het ons meestal wel iets te kopen.

Op deze markt in Beijing kocht ik een klein opiumflesje, in de vorm van een mannetje. Ik had het al eerder gezien, maar wilde nog verder kijken. Toen ik na een paar uur terug kwam, wist de verkoopster precies wat ik bedoelde en pakte het meteen tussen haar spullen uit.Nu staat het in onze hal en verwelkomt je bij binnenkomst.Niet alleen ik, maar ook Bettie is een rommelmarkt-freak. We hebben samen al diverse keren heerlijk tussen de 2e hands spullen gezocht. Vandaag start haar serie over rommelmarkten en ik doe daar dus graag aan mee.  

 

Bonnetjes

Bij de supermarkt ratelen ze een heel riedeltje af bij het betalen. Wilt u koopzegels, gratis bonnen, had u nog sstatiegeldbonnen, wilt u wuppies, guppies of wat voor beessies er op dat moment hot zijn?”” Tegenwoordig vraagt de kassière ook nog “wilt u de bon?” Ja natuurlijk wil ik de bon.Om te controleren of er geen fouten zijn gemaakt.

Laatst was er een verkeerde code ingetypt. Dat scheelde toch behoorlijk. Maar aan de hand van de bon kwam de chef van de zaak er al snel achter wat er fout was gegaan.

Ik vroeg laatst bij de grootgrutter waarom ze dat nou opeens vragen van die bonnen. En het antwoord was: “Omdat veel mensen die bon toch meteen weggooien. Zo besparen we papier en dat is beter voor het milieu.”

Nou ja, wel spullen verkopen, met irritante en overbodige verpakkingen en dan op die fluttige bonnetjes bezuinigen…