Teruggevonden

Lang geleden vond ik dit recept in een kookboek, dat ik van de bieb had geleend. Ik maakte de soep regelmatig, omdat die we allemaal erg lekker vonden. Maar toen raakte ik het recept kwijt, kon het boek niet meer terugvinden en ja dan maak je het dus niet meer.Maar deze week kwam ik het weer tegen in een oud schrift:

Portugese tomatensoep

1 bakje champignons
1 grote ui
2 teentjes knoflook
150 gr. magere ham
ca. 4 takjes peterselie
1 liter bouillon (van blokje)
majoraan of oregano, 1 laurierblad
4 grote vleestomaten
olie

Hak ui, champignons, peterselie en ham zo klein mogelijk.
Fruit het mengsel met de kruiderij in wat olie tot het zacht is.
Voeg dan de bouillon toe, breng het aan de kook en laat alles zo een kwartiertje sudderen.
Ontvel de tomaten, snij ze in grove stukken en doe ze bij de soep.
Laat de soep dan nog zachtjes koken tot de tomaten zacht zijn. Roer alles goed door.

Geef er (stok)brood en parmezaanse kaas bij.

Zonder vlees

Afgelopen woensdag kwam oudste zoon even bijpraten. Hij zou iets lekkers meebrengen. Eigengemaakte koekjes of zoiets. Maar uit zijn tas toverde hij een zelfgekookte (en nog bijna warme) maaltijd. Een groentestoofpotje en een chutney van dadels en ananas. Bijna bedwelmende geuren stegen op uit beide diepvriesdozen. Zijn vriendin eet vegetarisch en dit was dan ook helemaal zonder vlees of vis.

We hebben het met couscous gegeten. Het was verrukkelijk en we misten absoluut geen vlees. Het herinnerde me aan de tijd dat ik in verwachting was van oudste en ik geen hap vlees naar binnen kon krijgen. Zou het invloed hebben gehad?
In ieder geval heb ik maar eens gegoogled en wat vegetarische recepten verzameld. Want als ze samen komen, wil ik toch niet altijd hetzelfde voorschotelen.
Op de Vegetarische site heb ik dit recept voor courgettesoep gevonden. Dat ga ik zeker binnenkort maken.

In de keuken

Net als bij Klaartje is koken ook mijn hobby. Lekker rommelen, roeren, bakken, met een heerlijk resultaat.
Lastige bijkomstigheid is dat ik ook altijd zoveel rommel maak. Voor alles een nieuwe schaal, bord of lepel. En dan krijg je dit. De rommel na het maken van het Kerstmenu!
Maar een mooie illustratie bij het thema van Take-a-pic van deze week.

Aspergetaartjes

Het is weer de tijd voor Kerstrecepten. Dit zou bijvoorbeeld kunnen. Mooi van kleur, van te voren te bereiden en bijzonder:

voor 4 personen:
4 plakjes hartige taartdeeg (diepvries)
16 groene asperges
150 g diepvriesdoperwten
3 lenteuitjes
200 ml slagroom
100 g parmezaanse kaas (stukje)
3 eieren
zout & peper
1 tl suiker
wat boter + bloem (invetten vorm)

Oven voorverwarmen op 200°C.
Spreid de plakjes deeg uit op het aanrecht om te ontdooien.
Breng de doperwten met de slagroom, wat zout en suiker aan de kook.
Laat 5 minuten zachtjes koken tot de doperwten gaar zijn.
Pureer met de staafmixer en laat afkoelen.
Snij de houtige onderkanten van de asperges en kook ze 5 minuten in water met zout.
Snij de lenteui in ringetjes.
Rasp de kaas.
Klop in een kom de eieren los en klop de doperwtenpuree, geraspte kaas en royaal peper en zout erdoor.
Vet vier (vierkante) ovenschaaltjes in met boter en bestrooi met wat bloem.
Doe het deeg erin, zorg voor opstaande randjes.
Leg de asperges erin. Giet het eimengsel erover.
Laat in de oven in ± 20 minuten gaar en knapperig worden.
Wip de taartjes uit de ovenschaaltjes en serveer op borden.

Dit recept heb ik van de site Koken met Karin, waar nog veel meer heerlijke en goed te bereiden recepten staan.

Vierkant vlees

Toen onze kinderen klein waren, kon ik ze geen groter plezier doen dan “vierkant vlees” klaar te maken. Zo noemden ze Smac. Je weet wel, zo’n rechthoekig blikje met een sleuteltje eraan om het open te maken.

Vooral in de vakantie kwam het nogal eens op tafel, gebakken, in plakken of blokjes door rijst of macaroni. Voor de smaak moesten er altijd wel kruiden bij of een sausje. Of later sambal, voor de pittigheid.

Maar op een keer had ik iets heel anders klaar gemaakt. Niks blikje Smac, maar lekkere ham, varkenshaas en champignons. Met aardappeltjes en groente. Het was behoorlijk wat werk geweest en dat midden in de zomer, op een bloedhete dag. Ik denk dat we onze trouwdag vierden.

De jongste keek argwanend naar zijn bord en prikte lusteloos in een hamblokje. Oudste had geen honger. Nou ja, ik had me natuurlijk niet voor niets uitgesloofd, dus eten moesten ze, vond ik streng. Heel voorzichtig proefde jongste zo’n blokje en sprak toen de gedenkwaardige woorden: “Oh, dat is best te eten hoor! Het is gewoon vierkant vlees”.

In de “ Allerhande” van deze maand staat dat Smac weer helemaal in is. Maar jammer, daar hoef ik nu niet meer mee aan te komen. Inmiddels koken de zonen al lang zelf en heel creatief. Die willen het vierkante vlees niet meer.