Toen ik een jaar of negen was, ging ik met mijn ouders op bezoek bij een oom en tante. Ze hadden twee kinderen van mijn leeftijd. De volwassenen dronken natuurlijk koffie en kregen er een koekje bij.

Mijn neefje en nichtje kregen dat niet, maar ze kregen ook geen limonade. Ze brouwden zelf iets in de keuken wat een “spoetnik” genoemd werd. En ook ik werd verrast met zo’n drankje.

Het was een mengsel van suiker, koffiemelk en priklimonade of cola, dat in een glas werd gemaakt. Er ontstond een bruisend mengsel, dat dan bruisend omhoog kwam.

Waar smaakte dat naar? Mierzoet, vettig, wollig en prikkelend. Ik vond het geen succes en heb het dus ook maar één of twee keer gedronken.

Geen ervaring om nog lang over na te denken, zij het dat ik het drankje weer tegenkwam op de kalender in onze keuken. Even googlen leerde me dat het ook nu nog wordt gemaakt. Niet door mij, want ik vind vooral die koffiemelk een afschuwelijk bestanddeel.