Na een dipje in de inspiratie kwam vorige week ineens het idee bij me op om weer eens wat doosjes te maken. Zo’n idee moet een beetje sudderen. Want hoe het er uit moet zien, weet ik dan wel zo’n beetje. Maar hoe ik dat dan ga maken, daar kan ik nog wel eens lang over nadenken. Maar met de lente en de zon kwam ook het idee. En dit zijn ze geworden. Zeskantige doosjes, groot genoeg voor wat snoep of een rond stukje zeep. Met deksels die een beetje lijken op een kardinaalsmuts, of een kerkdak.
| Zo’n card in a box is heel leuk om te maken. Vooral omdat je er een beetje persoonlijke touch aan kunt geven. Deze maakte ik voor de verjaardag van onze jongste zoon. Hij houdt van koken, duiken en fietst veel. Dat heb ik allemaal verwerkt, net als zijn zoektocht naar een ander huis.Ik heb er heel wat voor moeten zoeken op internet, maar het resultaat was zeer geslaagd en werd erg gewaardeerd! |  |
Helaas, maar zo nu en dan moet je ook dit soort kaarten maken.
 |
Een kaart voor een vriendin, die van poezen houdt.De foto is niet zo heel erg goed, want m’n camera is kapot en dus moest het met mijn smartphone.
Achtergrond is gesponst en gestempeld, onderzijde is door de Cuttlebug gehaald. De spiegel is gemaakt met alutape en washitape. |
| Nog maar eens wat doosjes gemaakt. Die komen vast nog wel een keer van pas.Op de donkere doos stempelde ik met goudkleurige inkt. Maar bij nader inzien vond ik dat toch niet zo goed uitkomen. Dus heb ik elk motief met een goudkleurige stift nagetrokken en de randen en vouwen met goudverf gesponsd.
De lichte doos bewerkte ik eerst met een gekreukelde plastic zak en stemple inkt en bestempelde ik verder met diverse bladstempels. |
 |
Vorige week deed ik een workshop bij Janny van der Vliet. Ik had haar creaties al gezien in Libelle en toen de workshop werd aangekondigd heb ik me onmiddellijk opgegeven. Want zelf natuurgetrouwe rozen maken, dat leek me wel wat.
En ik werd niet teleurgesteld. Rond de 20 dames schoven aan de tafels, waar op voor iedereen een placemat lag met daarop een satéprikker, een stukje elektriciteitsdraad, een schaartje en een mini potje lijm. Verder stond er op elke tafel een mand met rolletjes crêpepapier in verschillende zachte kleuren. Janny verklapte dat ze het crêpepapier uitspoelt tot de gewenste kleur is verkregen. Het droogt dan niet egaal op, maar juist de kleurnuances maken de bloemen zo levensecht.
En toen gingen we aan de slag. Nee, ik ga hier niet uitleggen hoe je tot het mooie eindresultaat komt. Dan zou ik onder Janny’s duiven schieten. Maar het is niet zo heel erg moeilijk. Met een beetje handigheid krijg je beslist een mooi resultaat. Dat blijkt ook wel, want alle vrouwen gingen weg met een klein boeketje zelfgemaakte rozen en papavers. Inmiddels heb ik thuis ook al wat rozen gemaakt, die nu op tafel staan.
 |
 |
Al langer liep het plan om een “pak en plakworkshop” te volgen, samen met Dorothé. En afgelopen week was het dan zover. Bij haar thuis stond de tafel al klaar en had Lisette van Altijd Gezel-Li gezorgd voor een heleboel rollen prachtig gekleurd papier, lijm en kwasten. Zelf hadden we wat dingen meegebracht die wel een opknapbeurtje konden gebruiken. En gezellig kletsend met nog drie andere vriendinnen begonnen we met papier uitzoeken. Dan kwam het scheuren en vervolgens plakken. Het werd niets een erge smeerboel, al zaten mijn handen wel vol. Maar al met al ben ik erg tevreden met het resultaat. Een saaie bloempot werd een vrolijke sierpot. Een potje waar eerst handcrème in had gezeten, werd omgetoverd tot een leuk kralendoosje.
Twee kaarten, die ik deze week maakte. Omdat ik niet van “seriewerk” hou, maak ik zelden iets voor de tweede of derde keer. Hoewel elke kaart altijd wel ietsjes anders zal zijn. Vandaar deze kaarten in positief en negatief:
 |
 |
Cadeautasjes kun je tegenwoordig overal kopen, maar ik vind het zo leuk om ze zelf te maken. De grotere zijn van printerpapier, dat ik bestempeld heb; de kleinere zijn van scrappapier.
Al een tijdje niet meer laten zien wat ik zoal zit te knutselen in mijn werkkamertje. Ik kan daar echt uren bezig zijn, maar niet alles is het waard om hier te tonen. Vandaag maar weer eens een kaart, die ik stuurde naar één van onze leden van de Scrabbleclub. De meeste leden zijn vrouwen, maar een kaart voor een man vind ik altijd wat moeilijker. Ik zocht wat “rare” maar officieel toegelaten woorden bij elkaar en maakte daar met Wordle een afbeelding van. Natuurlijk staat op mijn computer een echt Scrabble-font en zo was de kaart snel gemaakt.
