Prietpraat

Ook Nijntje ontkomt niet aan ouder worden, al is het haar niet zo aan te zien als ons 🙁 Fris en vrolijk als altijd en ondanks haar 60 jaren, staat ze nu overal in Utrecht, op verschillende manieren versierd. Zoals deze op het Domplein, waar Nijntje een echt Hollands vestje draagt.
Gisteren zag ik haar daar, terwijl een klein meisje er naar stond te kijken met haar opa en oma. Opa legde uit dat er nog veel meer Nijntjes te zien zijn, dat er zelfs een museum voor haar bestaat. “Gaan we daar naar toe, opa?” “Nee”, zei opa, “dat doen we later nog wel eens een keertje!” “Oh ja, natuurlijk, dat doen we als ik oud ben, hè?

 

Zelfspot

Dit vind ik het toppunt van zelfspot en humor. Op de terugtrekkende haargrens een tatoo laten zetten van een mannetje met een grasmaaier. Hoe verzin je het!! Of zou het gewoon een plakplaatje zijn en een grapje van zijn kleinkind?

Gevonden op Pinterest

Haiku’s

Snuffelend op de boekenmarkt kwam ik een klein boekje tegen met allemaal Nederlandse haiku’s.

Deze van Yka Flijlink-Stienstra vond ik zo leuk:

Onverwacht bezoek –
bij het begroeten zegt hij:
“Oma, dit is Loes”

Mijn tiener-kleinzoon
pukkels, een beugel
en een vast vriendinnetje.

Soms, zomaar ineens
– ha oma – krijg ik een kus
en weg is hij weer.

Mijn kleinkind van zes
met haar wisselgebitje
lacht zondr gêne.

Voor het eerst in de trein
spreekt ze haar knuffelkonijn
geruststellend toe.

Ze kijkt me aan, zegt,
“Jammer oma, een gezicht
kan je niet strijken.”

Uiteraard heb ik gezocht of ik Yka kon traceren op internet. Er is inderdaad iets van haar gepubliceerd. Ik vrees echter dat ze inmiddels is overleden, omdat haar commentaar vermeldde dat ze “een oma van 80” was en dat was voor 1997. Maar haar haiku’s blijven onveranderd mooi!