Herkenningspunt

Al tientallen jaren staat bij de ingang van de Ommoordse kinderboerderij een grote kip. Oorspronkelijk wit, maar soms ook door deugnieten bruin geschilderd. Het is een onderdeel van de kunstobjecten in onze wijk.

En natuurlijk is het geliefd speelgoed voor de kinderen die de kinderboerderij gaan bezoeken. Ik schat dat alle Ommoordse kinderen er wel één keer op gezeten hebben.

Maar ook kunstobjecten zijn aan slijtage onderhevig. De kip werd oud, een beetje gammel en wankelde op zijn poten. Dat was toch te onveilig en dus werd hij weg gehaald.

Maar gelukkig is er nu een geheel nieuwe, stevig op haar poten staande witte Barnevelder teruggeplaatst.

Gelukkig maar, want het dier is een prima herkenningspunt. Als wij in het donker op huis aan rijden, is de kip het seintje dat we bijna thuis zijn.

Wandelen

Het was al aan het einde van de wandeling. Ik sloeg rechtsaf, waar de anderen terug naar het beginpunt liepen. Maar zo was ik net wat eerder thuis en dit pad is zo mooi. Dat loop ik liever dan terug door de wijk, tussen de flats.

Het weer was grauw en grijs en dus waren er niet veel andere wandelaars. Maar vogels des te meer. Een geluksmomentje om tussen het hoge gras een prachtige patrijshaan te zien scharrelen. En was dat witte daar in de verte nou een gans, een zwaan of een lepelaar? Ik moest er een beetje voor turen en voor een foto stonden ze net te ver. In de bomen vlogen mussen, mezen en lijsters af en aan. Die waren te snel om vast te leggen.

Bij het hek maakte ik wat foto’s. Niks spectaculair, maar daarom misschien wel zo mooi. Heel even werd de stilte doorbroken door een vliegtuig dat ging landen. Maar voor de rest was de wereld van mij alleen…..