Wie herinnert zich de kauwgomballen-automaten nog? Bij mij in de straat hing er een aan de muur van onze groenteboer. En zo nu en dan wist ik een stuiver achterover te drukken en kon ik een kauwgombal scoren. En een bedeltje, met een beetje geluk. Maar meestal was het alleen die bal.
Leo zegt dat hij aan die kauwgomballen zijn slecht gebit te danken heeft. Niet dat hij over zoveel stuivers beschikte, maar zijn vader verhuurde die automaten. En dus waren er altijd kauwgomballen in huis. En Leo wist daar handig gebruik van te maken. Toen hij wat ouder werd mocht hij die automaten wel eens bijvullen. En speelde hij de “big spender” door wat bedeltjes te laten vallen. Succes verzekerd.
Toen na de dood van mijn schoonouders het huis werd leeggehaald, vonden we op zolder nog een hele voorraad bedeltjes en klein speelgoed. Een deel kwam terecht bij onze kinderen. Het grootste deel hebben we verkocht op een rommelmarkt.
En nou verdwijnen die automaten zo langzamerhand uit het straatbeeld. Niet meer winstgevend en och, er is nu zoveel te koop. Die ballen zijn niet meer zo interessant. Maar bij ons hangt er nog een heel klein automaatje op het prikbord in de keuken, net als bij schoonzus. Geen echte automaat, maar een mini, als magneet. En als herinnering aan vroeger tijd.