Onze tuin

Na de tuinen van anderen vind ik wel dat ook onze eigen tuin een beetje aandacht mag krijgen. Een tijd geleden schreef ik al dat we de grote beuk hebben laten kappen, omdat die te hoog werd. In plaats daarvan kwam een pergola met druif, blauwe regen en wilde wingerd. De schutting werd vervangen door betongaas, waar tegen klimop moest groeien. Dat was in het begin natuurlijk nogal kaal en het is nog niet helemaal begroeid, maar het gaat steeds meer een mediterraan plaatsje lijken.
Ik ben niet zo van het schoffelen, dus staan her en der wat aangewaaide planten. Soms zullen anderen ze wellicht als onkruid zien, maar de natuur maakt zulke mooie combi’s, die laat ik dus staan.
zo was het in december 2011

Nu is zowat elk stukje aarde bedekt, zodat het grote onkruid geen kans meer krijgt. Ik hoef alleen maar regelmatig wat bij te werken en verder is het, als het weer het toelaat, heerlijk genieten.

en zo staat het er nu bij

 

Staart

Sinds jaren ligt er in mijn kast een mooie dikke vlecht. Jongste had lange tijd prachtig lang, rood krullend haar. Maar toen hij zag dat er op zijn kruintje allengs minder haar groeide, besloot hij rigoureus de schaar erin te laten zetten. De kapster vlocht zijn haren en knipte de staart af. “Voor je moeder”, zei ze erbij. Waarom ik hem nou juist moest krijgen….? Maar weggooien, nee! Dus lag ie stil te verkommeren tussen de sjaals.

Nu las ik laatst van de Stichting Haarwens, waar pruiken worden gemaakt voor kinderen tot 18 jaar die door een of andere oorzaak kaal zijn geworden. En dat is dus een veel betere bestemming voor zo’n vlecht.