Dit is een plaatje van een scene uit het computerspel June’s Journey. Dat spel speel ik dagelijks en al gedurende bijna een jaar. Deze scene ben ik trouwens al lang voorbij. Maar als ik weer eens niet verder kan omdat ik te weinig “bloemen” heb om een level hoger te gaan, dan speel ik hem telkens weer opnieuw.
Waarom? Omdat ik het zo’n gezellig plaatje vind en omdat de wijnboerderij er bijna net zo uitziet als op mijn “eiland”. Maar ook omdat bij ons op tafel net zo’n kleed ligt, wij dezelfde wijnglazen hebben en er ook vrijwel altijd een fles wijn op tafel staat. Wij hebben zelfs net zo’n pepermolen…
Ik weet het, het is een bijna kinderlijk genoegen. Maar ik amuseer me er prima mee en met mij miljoenen andere mensen van over de hele wereld. Dat weet ik uit de reacties op Facebook. Ik blijf dit spel nog wel even spelen, want er komen nog zo’n 35 hoofdstukken. En daarna begint er een nieuwe episode. Ik kan dus nog vooruit!
Sinds een tijdje speel ik regelmatig een spelletje op mijn tablet. Nee, niet zo’n griezelige game met schieten en zo, maar een wat liever spelletje. Het heet June’s Journey en het vertelt een verhaal, waarbij je dan allerlei dingen moet zoeken. Het verhaal speelt in de jaren 20 van de vorige eeuw, in Amerika. June komt haar nichtje bezoeken, die haar ouders is kwijtgeraakt door een misdrijf. Ja, dus toch dood en misdaad in het spel 😉