Niet eens een heel opvallende tekening. Een paar lijntjes, een man en een vrouw.

Ze lopen op straat. Zij draagt de viool, die is niet zo zwaar, hij sjouwt met de cello.

Maar eenmaal in de concertzaal is het omgedraaid.

Het is een cartoon van Jean-Jacques Sempé. En hij tekende daarmee voor mij de ware liefde.

Ronduit ontroerend en schattig!