Waar laat je al je spullen als er geen zakken in je kleding zitten? Dat is niet mijn probleem, maar was de vraag in Japan, toen er nog heel veel kimono’s gedragen werden. Vrouwen stopten hun kleine spulletjes in de mouwen. Daar was ruimte genoeg voor. Maar mannen hadden meer en vaak grotere dingen bij zich. Die hingen hun spullen aan een koord dat door hun riem werd gehaald. En dat werd dan weer gesloten met een verschuifbare knoop, een netsuke. En omdat in Japan van bijna alles kunstwerkjes worden gemaakt, gebruikten ze dus men niet zomaar een blokje hout met een paar gaten. Nee, het waren vaak kleine maar prachtig gesneden ivoren of (hard)houten beeldjes. Niet veel groter dan een lucifersdoosje, vaak veel kleiner, maar zo gedetailleerd.
Ik heb al vaak zo’n mooie netsuke gezien op een antiekmarkt, maar nooit gekocht. Omdat ze meestal ver boven mijn budget zijn.
Maar nu heb ik dan toch een kleine en mooie verzameling. Okay, niet in het echt, maar via Pinterest. En ik laat jullie even meegenieten 😉 (Dubbelklik op een foto om te vergroten)
Tag Archives: Japan
Brood
Uitgekeken op ons gewone witte-, tijger- of volkorenbrood? Ren dan naar de winkel, koop een pak bloem, gist en melk en nog een stuk of wat wat andere ingrediënten en ga aan de slag. Maak eens een luipaard- of watermeloenbrood, of brood met een afbeelding van een kikker, kat, Snoopy of met een mooie klok. Voor de broodnodige variatie, zal ik maar zeggen 😉
Ben je wel tevreden met wat wij hier kopen kunnen, dan kun je natuurlijk gewoon ook kijken naar deze Japanse dame die al die vreemde broden bakt. Maar ja, in Japan houden ze van buitenissige hapjes 😉 😉 😉
Deel dit op:
Verborgen tuinen
Ook een van onze wijkbewoners hield afgelopen weekend “Open tuin”. Zijn voortuin was me al vaker opgevallen vanwege de prachtige esdoorn die er staat. Toen ik dan ook las dat hij een Japanse tuin (tuin #69) heeft, moest en zou ik de tuin achter zijn huis toch ook een keer zien.
En die tuin had echt een “wow….”effect op ons. Een Oosterse oase in onze toch al vrij groene wijk.
De vijver is door de eigenaar zelf uitgegraven en dat alleen al moet een enorm karwei geweest zijn. Ook heeft hij, heel slim, gebruik gemaakt van “geleend landschap” in de vorm van mooie hoge bomen in het plantsoen dat er achter ligt. De beplanting is heel evenwichtig, maar ik denk dat het onderhouden ervan gigantisch veel werk is. Maar het resultaat is zeer de moeite waard. Het lijkt net of dit stukje Rotterdam op wonderlijke wijze opeens in Kyoto gelegen is. Een sfeervolle tuin met sierlijk gesnoeide bomen, een zacht kabbelend beekje, glooiende mosvlakten en heel veel vogels, die zich hier erg thuis voelen. Wij waren er dan ook helemaal weg van!
Het nummer van de tuin verwijst de website van
2016-Verborgen Tuinen in Rotterdam
Klik op een foto om te vergroten
Deel dit op:
Hiroshige
  |
Al in december hadden we een dag geprikt om naar Leiden te gaan, naar de tentoonstelling in het Sieboldhuis over de berg Fuji. Maar ja, dingen liepen anders en dus was ik er nog steeds niet geweest. En binnenkort zou de tentoonstelling sluiten… Dus planden we de eerste dag van maart voor een treinrit naar Leiden. Het weer, dat maandag zo mooi was, was gisteren zo slecht als het maar kon zijn. Maar we lieten ons niet afschrikken en na een kopje koffie en een tosti bij “Catwalk” gingen we naar het Sieboldhuis.
Met de lift zoefden we naar de zolder van het gebouw, waar de tentoonstelling te zien was van allerlei prenten met de Fuji als focuspunt. De meeste prenten waren van Horishige, die Fuji-san diverse malen van verschillende gezichtspunten uit heeft vereeuwigd. |
Telkens weer bewonder ik die prachtige afbeeldingen, de kleuren die zo mooi verlopen en het vakmanschap dat er van afstraalt. Het was een lust voor het oog en met weemoed herinnerden wij ons eigen zicht op Mount Fuji.
Wie er ook nog wil gaan kijken, kan nog terecht tot 27 maart, want de tentoonstelling is met drie weken verlengd.
Deel dit op:
Sushi
| Gisterenavond Leo’s verjaardag en (alvast) de mijne gevierd met heerlijke Japanse hapjes bij Sushi Company.
Dat is niet zo’n grote “All you can eat”-tent, maar een klein en intiem restaurantje. Lekker en gezellig. Vriendelijke bediening en vooral voortreffelijk eten!! Met het openbaar vervoer er naar toe, zodat we allemei van de wijn konden genieten. Prima avond!! |
  |
Deel dit op:
Kyoto
-
-
-
-
-
-
-
-
-
Klik op een foto om te vergroten
Onze reis naar Japan was met opzet gepland in de herfst, want dan zouden we het meest kunnen genieten van de prachtige herfstkleuren. En bij het Keizerlijk Paleis in Kyoto was zeker fantastische kleurenpracht te vinden. De keizer woont niet in het paleis, hij heeft tenslotte zijn residentie in Tokio. Maar het is beslist een leuk optrekje, al kun je door de hoge muren er niet veel van zien. In de bijbehorende tuin, ongeveer 1 x 1,5 kilometer, waren diverse tuinlieden aan het werk. Dat werk is geheel anders dan hier. Geen grote scharen of zagen, maar kleine schaartjes en snoeien gebeurt zeer behoedzaam. Over elke tak wordt nagedacht en niet alles wordt minutieus geveegd. Zelfs sommige takken worden zorgvuldig met een stoffer geveegd, zodat de bladeren of naalden niet zullen verstikken. Het is het allemaal wel waard. De bomen staan er zo prachtig bij en de kleuren en kleurcombinaties zijn overweldigend.
Deel dit op:
Hiroshige
Vanuit Tokio reisden we naar Hakone, een zeer geliefde plaats met veel bezienswaardigheden.
Eerst namen we de Shinkansen naar Odaware en daar tapten we over op de Hakone Tozan Trein naar Gora. De trein gaat over een prachtig terrein en rijdt niet al te snel zodat je ook wat van de omgeving kunt zien.Het was wel druk en we moesten staan.
Het werd een dag met vele overstappen, want van Gora konden we meteen overstappen in de gondel, die ons naar Souznan bracht. Van daaruit namen we weer een andere kabelbaan, gelukkig geheel afgesloten, want het ging griezelig hoog. Over een gebied tussen twee bergen, waar hete bronnen ontspringen en stoom en zwavel door de aarde wordt uitgespuwd. Soms is het onmogelijk om deze kabelbaan te nemen, omdat er vulkaanuitbarstingen kunnen voorkomen.
Uiteindelijk kwamen we bij het Ashinoko-meer aan, waar een piratenschip ons naar Moto-Hakone bracht. Dat schip was naar onze zin nogal kitscherig, maar de Japanse schoolklas vond het prachtig!
In Hakone is een herbouwde pleisterplaats van de oude Tokaido-weg te zien. En natuurlijk wilde ik daarheen. Ik had niet voor niets een jaar lang over de houtsneden van Hiroshige geblogd 😉 😉 En Leo fungeerde als eenzame reiziger in het decor!
Klik op een foto om te vergroten
Deel dit op:
Kinderdromen
Kinderen over de hele wereld dromen hoe het zal zijn als ze groot zijn. Of er van al die dromen ook wat terecht komt, is maar de vraag. Maar het is leuk om te zien wat er zich in hun kleine koppies omgaat.
Vorig jaar, in Okayama stuitten wij op een kleine tentoonstelling van kindertekeningen. En hoewel het hele verhaal erbij ons volkomen ontging, want in het Japans, konden we wel zien wat de vraag was geweest: wat wil je later worden.
Hieronder een greep uit wat wij zoal zagen (klik op de foto om te vergroten):
Deze kindertekeningen passen perfect in het thema van deze week bij Stuureenfoto. Neem een kijkje en doe eens mee!
Deel dit op:
Brug naar de hemel
“Brug naar de hemel”, zo noemt men in Japan de smalle landtong bij Amanohashidate. Het was een lange reis vanuit Kyoto, maar beslist de moeite waard. We liepen over de smalle, bijna vijf kilometer lange strook land, waar we soms aan weerszijden de zee konden zien.
Natuurlijk namen we aan de overkant de kabelbaan naar de top, zodat we de “hemelbrug” ook werkelijk waar konden nemen. Dat gaat het beste als je op een klein plateau gaat staan, met je rug naar de zee, je bukt en door je benen heen kijkt. Een beetje potsierlijk, maar bijna iedereen deed het en wij natuurlijk ook. Daar hebben we foto’s van gemaakt, maar die vind ik toch iets te gênant om hier te laten zien 😉
-
-
-
(klik op een foto voor een (veel) groter beeld)
Deel dit op:
Niet wat je denkt
Dit lijkt zo te zien een plaatje uit een supermarkt. Maar dat is het niet. Want alles wat hier staat is van plastic. De pizza, de schotels met groente, de sla, de noedels, fruit, bier, gebak, brood. Het ziet er uit alsof je het zo kunt opeten, maar dient om in de etalage te zetten van restaurants. Dat is gemakkelijker dan een vertaalde menukaart. Nu wijs je aan wat je hebben wilt en dat komt dan in Japan op je bordje. Wel echt natuurlijk 😉
