Nostalgie

Laatst las ik een stukje over de winkels van Jamin. Niet die van nu, die van vroeger. Met grote glazen stopflessen, met daarin zuurtjes, zuurballen, dropveters, toverballen, tumtum en weet ik wat lal niet meer. Met die heerlijk zoete geur van snoep en chocola, vanille.
Met een hoge toonbank, waarachter ik bijna schuilging en ik op mijn teentjes moest staan om mijn centjes er neer te leggen. Met, als je geluk had, een vriendelijke en geduldige verkoopster. Die de tijd nam om je keuze te laten maken. Maar vaker met een wat ongeduldiger typje, die met haar vingers trommelde, ten teken dat je wat op moest schieten. Maar ja, uit zoveel heerlijkheden moeten kiezen…

De meisjes van Jamin

Zeg “Jamin” en bij sommige mensen komen meteen de verhalen los. Over het snoep dat ze als kind mochten kopen, toverballen, zuurballen, toffees. En over de ijsjes, die je er toen kon kopen. Een dubbeldikke in een papiertje, met losse wafels. Hoe lekker het was, hoe veel het (of hoe weinig) het kostte…..Maar bijna niemand weet dat de fabriek oorspronkelijk in Rotterdam stond, in Crooswijk. Eind jaren 50 verhuisde de fabriek naar Oosterhout. De gebouwen werden gesloopt en niets herinnerde meer aan die lekkere fabriek.

Maar nu staat er een monument, voor de meisjes van Jamin. De vrouwen die de snoepjes en ijsjes inpakten, staan nu in mooi roze op het Goudseplein.

Bron: Waar in Rotterdam