Ietsje minder

Op Instagram zag ik een bericht over een verpakking zalm bij Vomar. Op het etiket stond het gewicht: 500 gram. Maar op de weegschaal bleek het veel minder te wegen, en dan zat de verpakking er nog bij ook.

Het deed me denken aan onze slager in de Bilderdijkstraat. Ik was nog klein en moest voor mijn moeder vlees halen. Gewoonlijk sneed de slager altijd iets meer af en vroeg dan: “Mag het iets meer zijn?” En hij verrekende dat natuurlijk navenant.

Eén keer had hij iets te weinig afgesneden en zei hij: “Het is ietsjes minder.” Maar bij het afrekenen merkte ik daar niks van. Ook toen al was ik prijsbewust, dus ik merkte op dat het wel iets minder zou moeten kosten. Tja, dat werd schoorvoetend verrekend. En later kreeg mijn moeder te horen, dat die dochter van haar wel een brutaaltje was.

Dat vond mijn moeder echter niet. Eerlijkheid voor alles, ik had toch niets verkeerds gezegd. De slager raakte wel een klant kwijt. Mijn moeder liep voortaan liever wat verder…..

Hamsteren

Nee, geen nieuwe actie bij de blauwe grootsuper. Er wordt op dit moment door diverse mensen gehamsterd, om dat je nooit kunt weten….

Ik las al dat bonen in tomatensaus, desinfecterende handgel en zeep op dreigen te raken. En ik ben dus niet de enige die zakdoekjes op voorraad heeft. 😉
Ook schijnt men op grote schaal wc-papier in te slaan.

Het doet me denken aan een tante, die enorme voorraden lucifers, zeep en andere voedingsmiddelen insloeg. Ze had er een grote kast vol mee. Wat er mee gedaan is toen ze uiteindelijk overleed weet ik niet. Misschien is het allemaal wel weggegooid…

Zelf heb ik wel altijd een soort ijzeren voorraad. En omdat ik nogal eens vergeet wat ik heb gekocht, staat er hier ook wel wat dubbel. Ik hoef dus nog niet in te slaan, maar kan voorlopig nog wel vooruit.

Opruimen

Niet elk kookboek dat ik heb/had, gebruik ik ook echt. Ik vind het vaak ook vooral echte leesboeken en geniet van de schitterende foto’s. Maar sommige boeken zijn wel vaker gebruikt. Dat zag ik ook aan alle stukjes papier die er her en der instaken en aan de recepten die er zo nu en dan uitvielen.

En dit briefje zat bij het recept van de Arabische lamsragout. Het stamt uit de tijd dat ik op woensdag naar de markt ging en insloeg voor de hele week. Als ik thuis kwam, maakte ik een weekmenu en hing dat in de keuken op het prikbord.  Zo kon ik op mijn gemak een beetje gevarieerde maaltijd bedenken en alvast plannen. De jongens gaven daar natuurlijk hun commentaar op. Niet alles vonden ze even lekker, maar er was altijd wel één dag dat het “spekkie naar hun bekkie” was.

 

 

Kerststress

Deze Kerst waren er op sommige plaatsen winkels open, ook 1e kerstdag. Zodat je toch je dagelijkse portie inkoopgeluk kon scoren.
Ik had gedacht dat er nauwelijks mensen voor te vinden zouden zijn, maar het personeel stond in de rij.

Voornamelijk mensen die geen Kerst vierden, maar bijvoorbeeld weer wel met het Suikerfeest vrij willen zijn. En de bonus van 300% was ook mooi meegenomen. Prima geregeld dus.
Maar ik vraag me wel af, moet je nou uitgerekend op Kerst nog je dagelijkse boodschappen doen. Dat kun je toch plannen? En als je iets vergeten hebt, dan is er toch wel een alternatief te verzinnen, of te lenen bij de buren?