Managers

Een internationaal bedrijf nam een groepje kannibalen in dienst. “Jullie maken nu deel uit van een team”, zei de manager in zijn welkomstwoord. “Verpest de boel nou niet door collega’s op te gaan eten.” Dat beloofden de kannibalen. Een maand later kwam de manager weer naar hen toe. “Iedereen is zeer tevreden over jullie werk. Alleen, we zijn een secretaresse kwijt. Weten jullie daar iets van?”
De kannibalen schudden hun hoofd. Nadat de baas weg was, richtte het stamhoofd zich tot zijn stamgenoten. “Stommelingen! Nou eten we al wekenlang managers en niemand die dat opvalt. Maar welke halve gare heeft een secretaresse gesnaaid?”

(bron: Het Beste-Lachen is gezond)

Gedichtje

Zo nu en dan een gedichtje, dat lees ik graag. Geen hoogdravende poëzie, waar kop noch staart aan zit, maar begrijpelijke woorden, liefst op rijm. En graag iets om te (glim)lachen 😉

Oh ja, er zijn gedichten op rouwkaarten die je raken tot in het diepst van je ziel. Maar dat hoort dan ook een bijzondere gebeurtenis.

Dit gedichtje is gewoon leuk, omdat het onze dromen een gezicht geeft. Want wie wou er nou nooit eens held worden?
Wil je tekst beter lezen, klik dan op de foto om te vergroten!

Bron: Plint

 

 

 

 

 

Gebreken

Als je jong bent, wil je wat. Als je ouder wordt, krijg je wat.

Zoals PHPD, oftewel “pijntje hier, pijntje daar”. Mijn gewrichten kraken en mijn rug wordt stram. Ook heb ik steeds vaker moeite om de kleine lettertjes in de krant en op computer en smartphone te lezen. Tijd voor een leesbril dus. Het werd deze, in een vrolijk roze kleurtje. Want als ik dan aan de ouderdomskwaaltjes toe ben, dan wel op een vrolijke manier.  

Voortaan zie ik lees ik alles door een roze bril 😉 😉 😉