Bron: Google foto’s

Maandag stopte ik was in de machine en moest ineens weer denken hoe dat vroeger ging. Je moet dan een hele tijd terug, zo jaren vijftig. De meeste vrouwen hadden geen wasmachine. Een geiser of boiler was zelfs nog erg luxe. Wij hadden in ieder geval nog geen warm stromend water. Dus liep moeder ’s morgens met twee zinken emmers naar de waterstoker in de straat en haalde daar warm water. Thuisgekomen moest ze drie trappen naar de zolder op. De vuile was had ze dan al in de kuip gedaan. Er ging wasmiddel bij (klopte ze dat nog van groene zeep en soda…?) en dan kon ze aan de gang. Met een harde borstel werd het wasgoed geboend op een plank. Elke vlek werd ter hand genomen. De geboende was ging in een gereedstaande teil en dan kon er gespoeld worden. Met koud water natuurlijk. Dat was er gelukkig wel voorhanden op onze zolder. Tussen de spoelbeurten door werd er gewrongen, eerst met de hand en daarna met de wringer. Soms moet ik helpen om de gewrongen lakens op te vouwen, die dan zo door de wringer gingen. Dat scheelde strijkwerk!
En nu…? Ik sta soms te zuchten omdat ik de was moet uitzoeken op kleur. Wat een gedoe…! Dan is het maar goed dat ik nog weet hoe het vroeger ging en ben ik weer blij dat wassen bij ons is teruggebracht tot het kiezen van het juiste programma. En ga ik vrolijk iets gezelligs doen!