Loop een willekeurige drogist in en je wordt overweldigd door het enorme aantal geurtjes, shampoo, lotionnetjes en flessen doucheschuim. Je zou bijna denken dat je niet zonder kan. Maar dat is helemaal niet waar.
Na de operatie in maart heb ik me niet meer met zulke spullen gewassen of gedoucht. Uit praktische overwegingen, want al die zeep en dat schuim zijn bij operatiewonden verboden. En bij bestralingen mag het ook al niet. De niet bestraalde delen van mijn lijf mochten wel ingezeept worden, maar dat werd zo’n gedoe. Dus douche ik me al die tijd gewoon met water. Ook deodorant laat ik staan, ook omdat je toch al snel ongemerkt verder smeert of spuit dan goed is.

In het begin voelde ik me onzeker en vroeg ik Leo regelmatig te melden wanneer ik zou stinken. Nee, hij rook niks. Nou was ik natuurlijk mijn kleding zeer regelmatig en nu nog een tikkeltje vaker. Maar nee, hoe warm het ook was… geen muffig luchtje te bespeuren. Ik weet niet of ik nooit meer zo’n heerlijk geurende fles zal gebruiken. Het geeft toch wel een lekker luxe gevoel. Maar echt nodig, nee, dat is het niet.