Metamorfose

Rotterdam is een stad van werken en van bouwen, een stad met altijd opgestroopte mouwen.

Dat wat er vorig jaar was, kan nu totaal veranderd zijn.

De Rijnhaven lag vroeger vol met binnenvaartschepen. Als je er met de metro boven reed, kon je ze zien.

Na een aantal jaren was de Rijnhaven leeg. Geen aak te zien, een wat verlaten en depressief stukje stad. Wel lag er een paviljoen, bestaande uit wat futuristisch uitziende bollen.

Er dreven wat bomen in grote tonnen. Die zijn allemaal al weer verdwenen.

In de C-crisis hadden we in die buurt niks te zoeken. Maar na ruim anderhalf jaar was er wel wat veranderd. Er lag inmiddels een drijvend kantoor, er waren vakantiehuisjes, die op het water dreven.

Vorige week kwamen we er weer en kijk, er lag ineens een soort van pleintje voor het drijvend kantoor. Een openbaar stukje groen, want bereikbaar met loopplanken.

En er werd gewerkt. Die Rijnhaven wordt een “hotspot”in de stad. Met een strand, een park en natuurlijk een aantal hoge flats aan de rand.

Ons eigen Ibiza of Saint Tropez aan de Nieuwe Maas. Het duurt nog even, eind 2028 moet het klaar zijn.

Ik ben benieuwd….!

Wolkenkrabber

Witte Huis-02 Eens was het Witte Huis in Rotterdam het hoogste kantoorgebouw van Europa. Als door een wonder bleef het gespaard in het bombardement. Na de oorlog werd het een beetje verwaarloosd, maar gelukkig werd het gerestaureerd en in oude luister hersteld. Er zitten nog steeds kantoren in.
Soms mag je er even kijken, zoals wij laatst bij de Wereldhavendagen. We werden naar het “Belvédère” gebracht, vanwaar we een schitterend uitzicht over de stad hadden. En hoewel het een beetje heiig was, kon ik zelfs de hoogbouw van Ommoord zien.

Bewaren

Rotterdam

Rotterdam is niet alleen de stad, het is ook het grote schip, dat nu al weer een aantal jaren aan de kade ligt en dienst doet als hotel/congrescentrum. Al zijn we daar nog nooit op geweest, moet ik bekennen. Waar we wel waren, is De Rotterdam. Het grote gebouw bij de Erasmusbrug, dat door Rem Koolhaas ontworpen werd en een stad op zichzelf genoemd kan worden.
Vorige week kregen we er een rondleiding. Daarbij hoor je allerlei weetjes en details, die je anders nooit van z’n leven gehoord zou hebben. Dat het gebouw op palen staat, die nog gesteld kunnen worden, zodat het niet voorover in de rivier plonst. Hoe snel de lift gaat en dat er een speciaal computerprogramma is, dat die lift bedient. Zodat je niet al te lang op je lift hoeft te wachten en hij niet voor jou alleen naar boven of beneden gaat, maar berekent op welke verdieping er nog meer mensen wachten. Dat de ruimte zo gemaakt is, dat je door kunt kijken en zo de grootte van het gebouw nog duidelijker wordt. Dat er is een hotel in is gevestigd, waarvan wij één van de kamers mochten zien.
Natuurlijk hoorden we ook dat er nog flats te koop staan en dat de vier penthouses door één persoon tegelijk gekocht zijn. Wie daar komt te wonen, weten we niet. Maar hij hoeft geen claustrofobie te hebben 😉 En hij  heeft een magnifiek uitzicht.

Hieronder wat impressies.

de parkeergarage met stelkolommen

kamer in Hotel Nhow

een penthouse op de 40e verdieping

het uitzicht van de 40e verdieping