Sommige modes komen en gaan ook weer net zo snel weg. Zo had je in mijn jeugd de hoelahoep. Ineens zag je overal jongens, maar vooral meisjes, hoelahoepen. En ja, ook ik wilde zo’n ding om zwierig mee in het rond te draaien. Helaas, mijn moeder hield de hand op de knip. Waarschijnlijk omdat ze het geld er eenvoudigweg niet voor had. Maar handige buurman bracht uitkomst. Hij fabriceerde uit een stuk elektriciteitsbuis en isolatieband een niet van echt te onderscheiden hoelahoep. Ik was de koningin te rijk. Hoe lang ik er mee gedraaid heb, weet ik niet meer. Maar hij belandde op zolder, achter een stapel rommel.

En nu zag ik in de stad weer meisjes met zo’n hoelahoep in de weer. Niks elektriciteitsbuis, maar fraai versierd met glitters en kleuren. Maar het draaien is nog steeds hetzelfde. En zij kon het zelf met meerdere. Heb ik het ook nog geprobeerd? Nee, mijn heupen zijn ietsjes stroever geworden. Ik ga eerst wel even oefenen, als niemand me kan zien 😉