Hiroshige

 03-hiroshige-2 Al in december hadden we een dag geprikt om naar Leiden te gaan, naar de tentoonstelling in het Sieboldhuis over de berg Fuji. Maar ja, dingen liepen anders en dus was ik er nog steeds niet geweest. En binnenkort zou de tentoonstelling sluiten… Dus planden we de eerste dag van maart voor een treinrit naar Leiden. Het weer, dat maandag zo mooi was, was gisteren zo slecht als het maar kon zijn. Maar we lieten ons niet afschrikken en na een kopje koffie en een tosti bij “Catwalk” gingen we naar het Sieboldhuis.

Met de lift zoefden we naar de zolder van het gebouw, waar de tentoonstelling te zien was van allerlei prenten met de Fuji als focuspunt. De meeste prenten waren van Horishige, die Fuji-san diverse malen van verschillende gezichtspunten uit heeft vereeuwigd.

Telkens weer bewonder ik die prachtige afbeeldingen, de kleuren die zo mooi verlopen en het vakmanschap dat er van afstraalt. Het was een lust voor het oog en met weemoed herinnerden wij ons eigen zicht op Mount Fuji.
Wie er ook nog wil gaan kijken, kan nog terecht tot 27 maart, want de tentoonstelling is met drie weken verlengd.

Hiroshige

Vanuit Tokio reisden we naar Hakone, een zeer geliefde plaats met veel bezienswaardigheden.
Eerst namen we de Shinkansen naar Odaware en daar tapten we over op de Hakone Tozan Trein naar Gora. De trein gaat over een prachtig terrein en rijdt niet al te snel zodat je ook wat van de omgeving kunt zien.Het was wel druk en we moesten staan.
Het werd een dag met vele overstappen, want van Gora konden we meteen overstappen in de gondel, die ons naar Souznan bracht. Van daaruit namen we weer een andere kabelbaan, gelukkig geheel afgesloten, want het ging griezelig hoog. Over een gebied tussen twee bergen, waar hete bronnen ontspringen en stoom en zwavel door de aarde wordt uitgespuwd. Soms is het onmogelijk om deze kabelbaan te nemen, omdat er vulkaanuitbarstingen kunnen voorkomen.
Uiteindelijk kwamen we bij het Ashinoko-meer aan, waar een piratenschip ons naar Moto-Hakone bracht. Dat schip was naar onze zin nogal kitscherig, maar de Japanse schoolklas vond het prachtig!

In Hakone is een herbouwde pleisterplaats van de oude Tokaido-weg te zien. En natuurlijk wilde ik daarheen. Ik had niet voor niets een jaar lang over de houtsneden van Hiroshige geblogd 😉 😉 En Leo fungeerde als eenzame reiziger in het decor!

Klik op een foto om te vergroten

Tokaido

Een jaar lang stond hier elke week een houtsnede uit de reeks die Hiroshige maakte over de Tokaidoweg in Japan. Een weg die van Edo (het huidige Tokio) naar Kyoto voert, een tocht van ruim 513 kilometer. Toendertijd vele dagen, nu een fluitje van een cent met de trein.
Dat ervoeren wij zelf, want wij reisden op dit traject van Kyoto naar Tokyo, in omgekeerde richting dus.

Comfortabel in de Shinkansen

Voor ons geen vermoeiende tochten, lopend over modderige wegen, in regen of storm. Nee, wij reisden zeer comfortabel per Shinkansen in slechts 157 minuten.
Reizen per trein is Japan is heerlijk. Tenminste in zulke snelle treinen. Moet je elke dag in de spits naar je werk, dan zul je al gauw vergelijkingen maken als “haringen in een ton” of “sardines in een blikje”.

Een "Limited Express"

Wij hebben dat ook een enkele maal meegemaakt, al konden wij nog eens een trein voorbij laten gaan. Binnen een paar minuten kwam er toch weer een volgende. Ook druk natuurlijk, maar dan stonden we al voor in de rij en werden we vanzelf naar binnen geduwd 😉

Spitsuur in Tokyo

 

 

Hiroshige

Kyoto, 8-11-2014

Eindelijk is de reis volbracht. Hiroshige’s reizigers zijn aangekomen in Kyoto. Weg lijkt alle vermoeidheid, vief en rechtop lopen ze over de grote brug. Nog even en dan zijn ze in de stad van de geisha’s, de prachtige tuinen en tempels.
Er is zo veel te zien. Misschien hebben ze maar enkele dagen en moeten ze kiezen waar ze naar toe gaan. Maar zeker zullen ze een bezoek willen brengen aan Kinkaku-ji, het Gouden Paviljoen.

Als ze geluk hebben, schijnt de zon en weerspiegelt het gebouw in de vijver. Een prachtig slotstuk van een lange, vermoeiende reis.

Hiroshige

Ze zijn er bijna, de reizigers van Hiroshige. Als het weer helder is, zien ze Kyoto al liggen. Nog één stop, hier bij het theehuis in Otsu.In deze tijd is de afstand een fluitje van een cent, met de bus of de metro. Maar nog overal kun je even iets eten, koffie of thee drinken. Het hoeft tenslotte niet altijd een echt theehuis te zijn!  

Hiroshige

In Kutatsu komen Hiroshige’s reizigers langs het postkantoor. Zouden ze hun geliefde een brief schrijven en hier posten? Het lijkt er wel erg druk te zijn.
Helaas is het postkantoor nu een minder aansprekend gebouw. Maar ja, er komen nu ook niet meer zoveel reizigers voorbij.
 

Hiroshige

  De inwoners van Minakuchi zijn druk bezig met het drogen van repen kalebas. Willen ze die verkopen aan de reizigers die Hiroshige volgde op hun reis? Of hebben die genoeg voorraad bij zich?
Nu is het stil in Minakuchi, niemand te zien bij de zich in het water spiegelende huizen.

Hiroshige

Reizen en regen zijn geen goede combinatie. Alles wordt nat, druipt en de reizigers verkleumen, ook al is de temperatuur niet zo laag. Dat zal in de tijd van Hirsohige ook wel zo geweest zijn. En dan konden zij niet, zoals wij, zich verschuilen in een groot en droog winkelcentrum. Maar ach, dat is toch ook geen goed alternatief. Misschien is de tempel even verderop wel een betere keus. Die heeft tot nu toe alle weersomstandigheden doorstaan.  

Hiroshige

Collectie: Tokyo National Museum

Vanaf de heuvels bij Sakanoshita kijken de reizigers in het ravijn. Hiroshige tekende prachtige landschappen en liet de storende elementen gewoon weg.
De foto’s die ik nu op internet vid, laten naast de natuur ook de bebouwing zien en dat is niet altijd even fraai.