We reden naar Hindeloopen, waar we al langer naar toe wilden, maar nog nooit waren aangekomen. We stonden al wel eens op het stationnetje, in een ijzige wind en dat stadje vonden we toen vele passen te ver. Nu konden we de auto in het centrum parkeren.

Lieve oude huisjes, smalle straatjes. Bij één huis werd druk geschrobd en geboend. Ik maakte een praatje met de bewoonster, die haar huisje misschien wilde verkopen. Maar nee, kopen wilden we niet, bewonderen wel.

Het was heerlijk zonnig, maar koud weer. En weinig toeristen te zien. En zo genoten van de stilte en de rust van een oud Fries plaatsje.

Natuurlijk wilden we ook nog even de dijk op. Uitkijken over het IJsselmeer. Vroeger moet deze watervlakte onmetelijk zijn geweest voor de Hindeloopers. Nu leek het rustig, maar reken maar dat het hier te keer kan gaan.