Als de zon schijnt is het niet zo moeilijk een goed humeur te bewaren. Bij regen wordt het moeilijker.
Er zullen niet veel mensen zijn die het plezierig vinden in de regen te moeten lopen of fietsen.
Echt blij word ik er zeker niet van. En drupt er water in mijn nek, dan gruw ik helemaal.
Misschien moet ik dan maar aan dit plaatje denken. Ben je eenmaal nat, maakt het natuurlijk ook niks meer uit.
Gewoon het beste er van maken.
Wat is het warm… en droog…. Net zo warm en droog als in 1976. Weet je dat nog? Ik herinner het me nog als de dag van gisteren omdat in dat jaar onze oudste geboren werd. We woonden toen nog op een flat en als kersverse moeder vatte ik mijn taak heel serieus op. Ik stond al vroeg op, om half zeven. Kindje verschonen, flesje geven, even knuffelen. En dat deed ik dan op het balkon, waar het om die tijd nog redelijk koel was.
Ik ben een avondmens, dus dat vroege opstaan eiste al snel zijn tol. Met de baby tegen mij aan sukkelde ik vaak in slaap. Kind vond dat niet erg, en samen sliepen we heerlijk verder. Ach…. zoete herinneringen….
Tja, of we het wel of niet willen, zo langzamerhand komt de winter er aan. De dagen worden alsmaar frisser en zo nu en dan ligt onze vijver er bevroren bij. Hoor ik ’s morgens de buurman zijn autoruiten krabben en leg ik ’s avonds een warm dekentje op mijn voeteneind. Maar heel erg vind ik het niet. Zeker niet als de zon overdag schijnt en het van dat tintelend weer is. En wie goed kijkt, vind zo nu en dan een cadeautje van moeder antuur. Zoals zaterdagmiddag, toen dit blad in de schaduw zo mooi berijpt was gebleven. 
Een strakblauwe lucht duid dan wel op mooi weer, met lekker veel zon, maar ik vind zo’n wolkenlucht veel mooier. En zeker in Nederland, waar de wolken zulke mooie vormen en verschillende tinten kunnen hebben. En die regen soms, nou ja, die neem ik op de koop toe 😉
Zo’n plaatje, gemaakt langs de Rotte, direct achter ons huis, doet me altijd denken aan een schilderij van Ruysdael. Het is alweer een tijdje geleden, maar wel in dezelfde tijd van het jaar. Hopelijk kan ik ook dit jaar weer zulke mooie luchten fotograferen.
Weet je niets meer te zeggen, begin dan over het weer. Succes verzekerd! Want er valt altijd wel iets te klagen, te droog, te nat, te koud of juist weer net te warm.
Gelukkig hebben we er wel veel over te vertellen, maar kunnen we er niets over beslissen. Maar een inspiratiebron is het zeker.
Deze foto maakte ik om toch echt te bewijzen dat we het koud, heel koud, hadden gehad in het noorden van Duitsland. En het was toch al half mei.
Bij Stuureenfoto is het weer ook onderwerp van gesprek. Neem er een kijkje en doe mee als je wilt.
| Wat zijn we toch druk met het weer. Het is te warm of te koud voor de tijd van het jaar, het regent te veel, te weinig, te hard.Afgelopen vrijdag was het inderdaad ineens bloedheet, nadat we een paar dagen er voor nog dachten dat de herfst begonnen was. En meteen paniek!!!
Waarschuwingen over onweer, hevige windvlagen, code geel. Waarom genieten we nou niet gewoon van wat er is. Want veranderen kunnen we het toch niet. |
 |
Dit prachtige gedicht wil ik graag delen:
Terwijl ik dit blogje tik, tikt buiten een felle regenbui tegen de ramen. En op het nieuws hoorde ik dat dit de koudste mei sinds het begin van de waarnemingen is. Nou, daar zijn we dan blij mee. Om in herinnering te houden hoe het ook anders kan zijn, zet ik hier dan maar een foto van een zonnig Elounda (Kreta, Griekenland).
In plaats van zelf een vrijdagse foto op haar blog te plaatsen te plaatsen, vraagt Chantal vandaag anderen om een foto-link met een zomerse inslag.
Nou, als het niet regent zit ik graag in mijn tuin. En daarnet leek het even op, zon en zelfs een beetje warm.
Maar de afgelopen weken was dit, helaas, het geijkte ZOMER-beeld:
Alles wel mooi groen, maar nat, nat en nog eens nat.....
