Tag Archives: herinnering

Terug in de tijd

Posted on by

Toen we afgelopen zaterdag naar de markt waren geweest, liepen we door naar de straat waar ik van kinds af aan heb gewoond. Ik ben er al jaren weg en ook mijn ouders woonden er al lang niet meer.
De buurt is veranderd. Veel huizen zijn gerenoveerd of afgebroken. Er voor in de plaats kwam natuurlijk nieuwbouw. Daardoor is de sfeer totaal anders geworden. Wat ik vooral miste, waren de vele winkels. In onze buurt kon je kiezen uit meerdere kruideniers, groentewinkels, sigarenzaken, kappers, slagers. Maar vrijwel alle winkels zijn omgebouwd tot woonhuizen. Een enkele mini-supermarkt probeert het hoofd boven water te houden. Maar het lijkt zwemmen tegen de stroom in.

En oude vertrouwde zaken kregen een heel andere bestemming. Voor deze winkel, die vanuit onze huiskamer niet te zien was, parkeerde Leo zijn kleine Kevertje. Destijds verkocht men er textiel, maar ook corsetten. Tenminste, dat is het meest in Leo’s geheugen blijven hangen 😉 Ik herinner me de zaak vooral van de aanbiedingen voor theedoeken en lakens.

Nu is het een afhaal chinees. Ach ja, niets blijft het zelfde.

 

Speelgoed

Posted on by

Kinderdromen beginnen met speelgoed. Je krijgt een mini-exemplaar van grotemensenspul en daar begint het! Zo zie ik in gedachten een kind oefenen met zo’n schattig mini gitaartje. Voor de spiegel, als niemand kijkt, wordt hij of zij “the top of the bill”. Misschien vervaagt de droom of blijkt het talent toch niet toereikend. Dat geeft allemaal niet, je kan altijd weer iets anders beginnen.

Heb je ook nog  herinneringen aan je speelgoed van toen? Die lieve pop, die mooie trein of dat bijna echte winkeltje? Kijk dan ook eens bij Stuureenfoto, want Speelgoed is daar het weekthema. En je kunt altijd meedoen!

Jeugdsentiment

Posted on by

Sommige dingen vergeet je je hele leven niet meer. Ze zijn vaak diep verstopt in je geheugen, maar een kleinigheid kan ze er zo weer uit toveren.
Dit boek vond ik op de 2e hands boekenkraam, bij ons in het winkelcentrum.

Met één klap was ik weer zo’n jaar of negen, helemaal gek van ballet en vooral van zelf op ballet gaan. Maar ik had nuffig mijn neus opgehaald voor het balletklasje in het buurthuis en lessen bij een echte ballerina vond mijn moeder net iets te veel van het goede. Misschien had ze wel gelijk hoor, je moet klein beginnen. Maar ik wilde toen vooral groots leven. En natuurlijk zag ik alleen de glans en glitter en niet het bloed, zweet en de blaren van het beroepsballet.Mijn dromen gingen niet verder dan buigen voor een enthousiast publiek, in een prachtige roomwitte tutu, met naast me zo’n knappe danser.Maar op een dag kwam mijn vader thuis en haalde uit zijn tas een grote koek en een in bruin papier verpakt boek, dat hij die dag had gekregen. Voor uw dochter, had de mevrouw gezegd.  

“Meisje dans de wereld in” heb ik die avond meteen uitgelezen, al knabbelend aan de koek. Die vooral een bijsmaak van verf en terpentine had, maar dat deerde me op dat moment niet. Helemaal verloren was ik in de wereld van de dans. Het boek stond jarenlang op mijn boekenplank en ik heb het zeker tien keer herlezen. Toen is het met een verhuizing zoekgeraakt, weggedaan of ……?

Maar bij het zien van dat boek, zag ik meteen weer die tas van mijn vader voor me, proefde ik weer die smaak van verf en terpentijn en droomde ik  weer even over die roomwitte tutu.

Joodse huizen

Posted on by

Morgen willen we een bezoek brengen aan één van de Joodse huizen in Rotterdam. In het kader van de Dodenherdenking is het mogelijk een aantal huizen in Rotterdam (en andere steden) te bezoeken. Door het vertellen over hen en hun dagelijkse dingen in het vooroorlogse Rotterdam blijven de bewoners leven in onze herinnering.
Het is goed dat we blijven denken aan de velen die weggingen en nooit meer terugkeerden.

Zelfgemaakt

Posted on by

Duizenden foto’s heb ik de afgelopen jaren gemaakt. Heel veel foto’s nam ik gedurende onze reizen. Dat ging eerst nog met een “ouderwetse”” analoge camera. En bij thuiskomst werden die foto’s afgedrukt en met een verhaal in een zelfgemaakt foto-album geplakt. Het is nog steeds een mooie en tastbare herinnering aan Toscane, China en Indonesië.
Dit is het album van China, onze eerste grote reis. Al op de eerste dag kochten we van een oude man in Shanghai een tekening, die nu op de omslag is geplakt.

Met de komst van de digitale camera belandden de foto’s natuurlijk eerst op de computer. En bij speciale gelegenheden wordt er nog wel eens album gemaakt, maar dat komt dan van een grote winkelketen. En eigenlijk vind ik dat helemaal niet zo boeiend meer.

Norman

Posted on by

Ik was zo’n jaar of 18 en werkte bij een scheepvaartonderneming. Af en toe waren er hilarische momenten. Zoals toen er een jonge, knappe en zeer begeerlijke (want neef van de directeur) stagiaire kwam: Norman. Menig meisje zong dan ook dit liedje, net als die andere Els, van de telexkamer. Samen stonden we voor de lift en zij zong zwoel en dwepend “Norman”. En wie stapte er uit de lift? Ja, natuurlijk DE Norman.We wilden wel door de grond zakken, maar hij deed net of hij het niet gemerkt had.
Geen idee wat er van hem geworden is. Els  en ikzelf zijn al lang getrouwd, maar de herinnering aan die tijd blijft:

 

Vergeten

Posted on by

Soms maak ik een foto met de gedachte “daar kan wel eens een blogje inzitten”. Zo’n foto zet ik dan even apart in een map voor latere verwerking. Maar het gebeurt natuurlijk ook dat hij verdwijnt in de grote massa. Tot dat je dan weer eens naar die foto’s kijkt en denkt “waar was dat nou toch voor?”
Dit is zo’n voorbeeld. Ik maakte de foto vorig jaar bij ons bezoek aan Dortmund en toen ik hem weer zag wist ik even niet waarom ik hem gemaakt had. Maar toen herinnerde ik me:

Deze weegschaal kun je verbinden met je Ipad, zodat het gewicht en de lengte van je baby dagelijks wordt bijgehouden en je het dus niet zelf hoeft bij te houden. Tenzij je vergeet je Ipad aan te sluiten, maar daar heb je dan weer een App op je Ipad voor, die een herinnering maakt. Tenzij je vergeten hebt je Ipad op te laden, dan ben je een hopeloos geval! 😉 😉