De natuur begint al weer een beetje herfstachtig te worden. De grote bloemschermen maken plaats voor bessen in allerlei kleuren.
Deze glanzende oranje-rode bessen zag ik vorige week en ik wist zo gauw niet van welke struik ze waren. Maar later schoot me te binnen dat het de Gelderse roos moet zijn. Google bevestigde mijn vermoeden. Een mooie en inheemse struik, die nu weer veel kleur geeft langs de wandelpaden.
Ook lijsterbessen zijn er weer volop. Het lijkt wel of die telkens vroeger aan de bomen hangen.
Voor mij mag het nog wel een tijdje langer zomeren. Het is nu zo’n malle tijd met angsten en vreemde berichten. Ik heb nog wel graag wat zon om me in te koesteren.
Vorige week keek ik vanyuit de keuken naar buiten. Het waren mooie herfstdagen geweest, met zon. Nu was het een beetje regenachtig, grauw weer. Toch leek het of de tuin verlicht werd door de kleuren die er op dat moment in te zien waren. Vroeger in mijn jeugd, als mensen zeiden dat de herfst zo prachtig was, dacht ik “geef mij maar lente”. En al ben ik ook weer blij als de bomen botten en er overal een groen waas over de natuur komt, kan ik nu toch echt heel erg genieten van de herfstkleuren. Zou dat dan met de leeftijd te maken hebben?
