Merkentrouw

Grote internationale bedrijven houden zich al lang niet meer bezig met alleen het produceren van hun product. Alles erom heen moet ook mee genomen worden in de marketing. Dus kun je van je favoriete bier niet alleen glazen of flesopeners kopen, maar ook tassen, t-shirts, jassen, horloges en nu zelfs schoenen.
Leo heeft meer dan 30 jaar gewerkt bij de brouwerij van het heerlijk heldere bier.

Jammer dat hij dit soort schoenen niet draagt. Anders had hij er toch de blits mee kunnen maken, schoenen met een Heineken-groene zool. Pikant detail: het merk aan de binnenkant.

PS: ik geloof dat ze niet echt te koop zijn of slechts voor een zeer select gezelschap.

Zing mee!

Het idee van een Kroningslied was misschien wel leuk bedacht, maar viel in de praktijk toch wel een beetje tegen. Maar waarom zingen wij niet gewoon ons volkslied, het Wilhelmus?

Helaas hebben wij niet de met de tekst bedrukte bierglazen bij de hand. Die zijn slechts in New York en omstreken uitgereikt door de bekende brouwer van heerlijk helder bier. Daarom geef ik de tekst hieronder, zodat we toch allemaal uit volle borst kunnen meezingen:

Wilhelmus van Nassouwe
Ben ick van Duytschen bloet,
Den Vaderlant getrouwe
Blyf ick tot in den doot:
Een Prince van Oraengien
Ben ick vrij onverveert,
Den Coninck van Hispaengien
Heb ick altijt gheeert.

Mijn Schilt ende betrouwen
Sijt ghy, o Godt mijn Heer,
Op u soo wil ick bouwen
Verlaet mij nimmermeer:
Dat ick doch vroom mach blijven
V dienaer taller stondt,
Die Tyranny verdrijven,
Die my mijn hert doorwondt.

 

 

Op stap

Eén keer per jaar krijgen wij een uitnodiging voor een dagje uit met de oud-gedienden van Heineken, het bedrijf waar Leo werkte. Acht dagen lang rijden er zo’n vier of vijf bussen met oud medewerkers van alle rangen (met hun partners) naar een of andere leuke bezienswaardigheid. Er wordt gelachen, gepraat en oude herinneringen opgehaald. Vanzelfsprekend is bij zo’n bedrijf het eten en drinken goed verzorgd.
Dit jaar dronken we koffie in Montfoort, waarna de bussen naar Boerinn in Kamerik reden. Na een lunch kon je boerengolfen, creatief met hooi aan de slag, wandelen of, zoals wij deden, kijken hoe kaas wordt gemaakt. Op de foto roert Ineke, vrouw van oud-collega Teun,  in de wrongel om een mooi minikaasje te maken.
In de Klaveet in Achterveld stond weer een heerlijk hapjesbuffet klaar en werd later ook het diner geserveerd. Er was gezellige muziek, zodat we konden laten zien hoe fit en lenig we nog steeds zijn. En na de koffie werden we uitgezwaaid door het bedienend personeel.
 

Zulke dagen worden al jaren met veel enthousiasme georganiseerd en verzorgd door  de vrijwilligers Cor, Lou, Piet en Piet. En daar wilde ik ze nu een keer extra voor bedanken. Want het is telkens weer heel gezellig. Hopelijk komen er nog veel van deze vrolijke dagen.