Zeker één keer per jaar maken Leo en ik een rondvaart door de Rotterdamse haven. Dit keer kozen we voor een lange tocht van bijna 3 uur, die ook door het Botlekgebied ging.
Op zo’n mooie zonnige zaterdag is zo’n tochtje extra aantrekkelijk. We zaten op het dek, heerlijk in de zon. Al woei de wind soms best hard en koelde het een beetje af, we hielden vol.
En na de nostalgie van vorige week, is het nu vooral modern en zeer technisch wat de klok slaat.
Al vele jaren is het eerste weekend van september in Rotterdam bestemd voor de Wereldhavendagen. En wij zijn daar ook al vele jaren van de partij geweest. Om te kijken, om mee te doen aan excursies en om ons te verwonderen wat er allemaal in zo’n wereldhaven kan en gebeurt. We keken al eens naar demonstraties van blusboten, van slepers, van de mannen die de schepen vastleggen en nog veel meer. Sommige jaren gingen we naar de containers van ECT, de tanks van Vopak of BP en voeren we mee met allerlei boten en (soms) bootjes.
Dit jaar werden we als VIP behandeld op De Nieuwe Maze, het directieschip van het Havenbedrijf Rotterdam. Doorgaans wordt dit schip gebruikt om belangrijke buitenlandse relaties te fêteren, maar afgelopen vrijdag waren Leo en ik, met schoonzus en zwager en nog meer nieuwsgierigen, te gast en werden we in de watten gelegd tijdens een mooie tocht door de Rotterdamse havens. We voelden ons even een echt “very important person” 😉
Rotterdam heeft een eigen taal, nou ja…. Sommige dingen zeggen we wat anders dan elders in Nederland. Ik denk dat elke stad of streek wel wat “eigen” woorden heeft.
Maar in de haven zijn er van die vaste uitdrukkingen, zeker in vroeger tijd. Nu is het misschien wat anders, maar toen, toen balen nog op de rug genomen werden, de hijskranen stukgoed uit ruimen tilde, toen alles nog niet zo snel… Nou ja, toen, je weet wel… toen…
Natuurlijk wilden we in Hamburg de haven zien. Hoe heeft zo’n concurrent van Rotterdam het nou georganiseerd? Nou ja, gewoon heel anders natuurlijk. Ligt in Rotterdam de haven steeds verder weg van het centrum, in Hamburg plons je er zowat midden in. Op het eerste gezicht lijkt het wat rommeliger bij de rondvaartboten. Het is niet één bedrijf, maar er zijn meerdere. En de routes zijn ook verschillend. Wij kozen voor een lange tocht met een wat kleiner vaartuig. Daarmee kom je ook in de Speicherstadt, het oude gedeelte waar grote pakhuizen staan. Die worden nu niet meer gebruikt, maar zijn opgeknapt en verbouwd tot appartementen. En natuurlijk ontkom je niet aan de nieuwe ElbPhilharmonie. Een imposant en heel kostbaar gebouw, dat bijna klaar is en naar verluid een heel mooie akoestiek zal hebben.
Wat wij heel leuk vonden, was dat je zo dicht langs die grote schepen voer. Je kon ze bijna aanraken.
De volgende dag wandelden we in de Speicherstadt. De sfeer lijkt wel een beetje op Rotterdam.
Afgelopen zaterdag was een lange dag. Al om voor achten zaten schoonzus en zwager bij ons en na een kopje koffie vertrokken we richting Wereldhavendagen.
We hadden geboekt voor een vaar-en wandelexcursie, dus zaten we rond 10 uur op een boot van de Havendienst en tuften richting Oude Haven. Onderweg vertelde de gids honderduit over wat we zagen. We stapten aan wal voor een bezoek aan het Witte Huis, waar we met de lift naar het belvédère gingen. En ondanks mijn hoogtevrees, ik heb toch mijn ogen uitgekeken. Van boven af ziet mijn stad er weer heel anders uit.
We liepen terug via de Wijnhaven en namen ook een kijkje aan boord van de “Annigje”, een oud turfschip. Hoe konden de mensen leven in die weinige ruimte die ze toen hadden. Met 6 kinderen in een vooronder van nauwelijks enkele vierkante meters. En zo donker en bedompt, nee geen “goeie ouwe tijd”. Door het Scheepvaartkwartier, langs monumentale huizen, weer terug naar het ponton bij het ss Rotterdam.
Terug op de kade in Katendrecht werd het tijd voor een lekker biertje op een terras. Daarna nog via allerlei andere activiteiten naar een restaurant voor het diner. Jammer was wel dat ons etentje erg tegenviel. Maar na onze klacht hierover werd het toch nog min of meer netjes geregeld.
Al voor de 39e keer worden dit weekend de Wereldhavendagen in Rotterdam gehouden. En vanzelfsprekend zijn wij er weer bij. Al weken tevoren hebben we, samen met schoonzus en zwager, excursies uitgekozen. Dus zijn wij vandaag al vroeg op pad. Binnenkort kun je mijn verslag verwachten 😉
 |
De mannen hier op de foto doen heel gespecialiseerd werk. Het zijn “roeiers” en hun werkgever is Roeiers Vereniging Eendracht (RVE). Een bekende in de Rotterdamse haven. Vroeger roeiden ze inderdaad met hun bootje naar het schip en namen de trossen over om die dan vast te maken aan de bolders op de kade. Dat gebeurt nu anders. De schepen komen dicht tegen de kant en met een dunner touw worden de trossen over gegooid. Zeker bij zo’n groot container- of cruiseschip is dat een hele en zware klus, die nauwkeurig en goed uitgevoerd moet worden. Vorige week lag de Ovation of the Seas met 8 trossen voor en 8 achter vast. Alleen de mannen van de RVE mogen dit werk in Rotterdam doen. |
Het duurt wel even voordat iedereen binnen is. Een lange rij toeristen wacht bij de Spido in Rotterdam tot ze aan boord mogen om een rondvaart te maken. Ach, met mooi weer en een lekker zonnetje is het ook helemaal niet erg.
Hun geduld wordt beloond, want straks kunnen ze wat eten en drinken en dan is het goed toeven op de boot. De benen even strekken en je laten varen door de grootste haven van Europa. Daar heb je best wel een tijdje wachten voor over.
Kijk voor meer geduld ook op Stuureenfoto, en doe mee.
Zomaar een hoop kabels, op de kade gesmeten. Wachtend op…. ja op wat? Op een bootje om op het droge te trekken, op visnettn om binnen te halen, of gewoon om later weer aan boord te nemen? Ik zal het wel nooit weten, maar wat doet het er toe…
