Boek

We moesten er even op wachten, maar eindelijk kon ik het toch ophalen uit de bibliotheek. Het derde deel van de trilogie van Carma Korn.

De vier vriendinnen zien de wereld langzaamaan veranderen. Nieuwe modes, nieuwe zeden, andere relaties en de opkomst van nieuwe technieken.

Maar hun vriendschap blijft bestaan en wordt ook voortgezet door hun kinderen en kleinkinderen.

Veel verandert, veel blijft altijd hetzelfde. Samen eten, feesten, herinneringen ophalen. Maar ook samen rouwen.

Een boek over gewone mensen in goede en slechte tijden. Een tijd die wij zelf ook bewust hebben meegemaakt, dus vaak heel herkenbaar.

Boek

Na “Dochters van een nieuwe tijd”, het eerste boek van Carmen Korn is nu het tweede deel “Tijd om opnieuw te beginnen” uit. Zodra het te leen was in de bieb, heb ik het gereserveerd. En gelukkig was het snel voorhanden. Het eerste boek las ik in één adem uit en ook dit tweede boek kon ik bijna niet wegleggen.

Het verhaal loopt vrijwel naadloos over. Weer volgen we de vriendinnen Henny, Ida en Lina. Käthe, de vierde van het stel, hebben zij na de oorlog niet kunnen traceren en dat steekt nog steeds. Al snel wordt duidelijk dat Käthe nog leeft en niet eens zo ver van hen. Van lieverlee komen we te weten wat haar is overkomen en hoe ze zich staande houdt.

Ook Käthe’s man Rudi leeft nog. Ook naar hem zijn diverse mensen op zoek. Maar waar moet men zoeken? Het is tasten in het duister, zoeken naar een speld in de hooiberg.

Langzamerhand wordt alles duidelijk en zien we het leven in de vijftiger jaren zich ontwikkelen. Met de dreiging vanuit het oosten, de Koude Oorlog. Maar ook nieuwe dingen, technische ontwikkelingen, muziek.

Het is een boek zonder plot, maar gevuld met talloze kleine scenes uit het alledaagse leven van gewone mensen. Er gebeurt veel tussen die ruim 500 pagina’s, maar ook kabbelt het leven voort. Ik vond het heel herkenbaar, want veel ligt nog na in mijn geheugen.

En nu kijk ik uit naar het derde en laatste deel.

Hamburg

Natuurlijk wilden we in Hamburg de haven zien. Hoe heeft zo’n concurrent van Rotterdam het nou georganiseerd? Nou ja, gewoon heel anders natuurlijk. Ligt in Rotterdam de haven steeds verder weg van het centrum, in Hamburg plons je er zowat midden in. Op het eerste gezicht lijkt het wat rommeliger bij de rondvaartboten. Het is niet één bedrijf, maar er zijn meerdere. En de routes zijn ook verschillend. Wij kozen voor een lange tocht met een wat kleiner vaartuig. Daarmee kom  je ook in de Speicherstadt, het oude gedeelte waar grote pakhuizen staan. Die worden nu niet meer gebruikt, maar zijn opgeknapt en verbouwd tot appartementen. En natuurlijk ontkom je niet aan de nieuwe ElbPhilharmonie. Een imposant en heel kostbaar gebouw, dat bijna klaar is en naar verluid een heel mooie akoestiek zal hebben.
Wat wij heel leuk vonden, was dat je zo dicht langs die grote schepen voer. Je kon ze bijna aanraken.
De volgende dag wandelden we in de Speicherstadt. De sfeer lijkt wel een beetje op Rotterdam.

 

Snuffelwinkel

Het zoeken naar leuke dingen om te doen in een vreemde stad, is een groot deel van onze voorpret. Je kunt natuurlijk gewoon alle toeristische evenementen afgaan, maar dat wordt toch al gauw een beetje te veel gesneden koek.
Leo had ergens gelezen dat in Hamburg een winkeltje bestond dat beslist het kleinste in zijn soort was en toch een enorme sortering had. In de wijk Ottensen, die op zich zelf al leuk is, vonden we inderdaad Hamburg kleinstes Kaufhaus. Het is niet groter dan een 4-kamer woning, maar staat propvol met allerhande kringloopspullen. Ondanks de krapte is alles goed gesorteerd en geprijsd en bij het rondkijken  ontdek je steeds iets anders. Meneer en mevrouw Behrmann kopen en verkopen hun spullen al sinds 1978. Wie van kringloop en bric-à-brac houdt, moet dus beslist eens naar de Bahrenfelderstrasse 207 in Hamburg.

 

Acrobaten?

Een groepje mannen en vrouwen op een terras aan de haven in Hamburg voerde een nogal ongewoon gesprek in het Engels. Ze spraken over benen, handen, knieën. Ik kon er niets aan doen, maar het prikkelde mijn nieuwsgierigheid. Waar ging ging dit over? Duidelijk omkijken vind ik dan weer een beetje gênant. Maar toen hoorde ik dat ze iemand vroegen een foto te maken met hun laptop, stond ik ook op en hield mijn camera paraat.

En wat was het nou? Het bleek een zakenuitje te zijn, waarbij allerlei opdrachten uitgevoerd moesten worden. Een soort van teambuilding, zal ik maar zeggen. Ik kreeg het visitekaartje van één van hen, zodat ik vandaag een link van mijn blog aan hen kan sturen, als herinnering aan een zonnige dag in Hamburg.

Infineon-1

A couple of men and women on a terrace near Hamburg’s harbour. Having a quite unusual conversation in English.  I heard them talking about legs, hands, knees. I could not help it, but it triggered my curiousity. What would this mean? Bluntly turning my head and look would be a bit embarrassing. But then I heard them ask someone to make a photograph with their laptop. Then I also stood up, keeping my camera by hand.

What was it all about? They were having a bussinesstrip and had to fulfill all sorts of tasks. A kind of teambuilding I presume. One of them gave me his businesscard. Today I will send him a link of this blog so he and his fellow collegues will have another memory of a nice and sunny day in Hamburg.

Bewaren