Reclame

De TV-reclame duurt me vaak veel te lang. En dat niet alleen, het is schreeuwerig, vaak uiterst dom en onnodig. Want we hebben tenslotte alles al. En zouden we niet een beetje minder gaan doen? Nou dan!

Maar toch, zo nu en dan vind ik sommige reclames wel grappig. In ieder geval heel creatief bedacht. Zoals deze. Van zo’n stapel burger broodjesmonsters word ik vrolijk. Lekker zomers, weer eens wat anders dan anders.

En ik bewonder het brein dat zich hierop heeft mogen uitleven. Alle broodjes net iets anders. Met grote scheve tanden, een lange tong en uitpuilende oogjes. Dit vind ik nou goed bedacht.

Maar kopen? Nee, wij hebben geen barbecue en eten zelden burgers. Maar wie wel wil, kan deze week dus terecht bij de grootgrutter 😉

Hamsteren

Voor wie nog niet genoeg heeft aan de grote boodschappentassen van de blauwe grootsuper, er is nu een XXXL-tas te koop.
Handig hoor, ook na de kerstinkopen nog regelmatig te gebruiken, want zo’n tas is echt multi-inzetbaar. Als verhuis-tas, om het oud papier in te verzamelen, om te dienen als reiswiegje voor je (klein)kind, als opruim-tas, om planten in de zetten, de was in te versjouwen, enzovoort, enzovoort. En natuurlijk om in het nieuwe jaar weer regelmatig te hamsteren 😉 😉 😉
Hamsteren.jpg

(Bijna) onbetaalbaar

Zo nu en dan stuit ik op dingen waar mijn verstand bij stil staat. Dat er blijkbaar mensen zijn onwaarschijnlijk dure zaken kopen. En niet op een beurs voor miljonairs, maar gewoon bij de grootgrutter in het schap.
duurVorige week zocht ik iets en viel mijn oog op een potje frambozen. Het was maar een klein plastic potje met wat grijzig-roze vruchtjes. Ik vond het er niet echt smakelijk uitzien en het stond op het schap “verrijkers”, een term die me sowieso al belachelijk voorkomt. Het bleek te gaan om frambozen, die gedroogd waren. Niet gewoon, maar gevriesdroogd. Het potje met een inhoud van 35 gram kostte Eur. 3,99.
Zo zeg, duur hoor! Ik wilde meteen de kiloprijs uitrekenen, maar die stond er zelfs bij: Eur 114,00.
Wie strooit zoiets nou toch over zijn bakje havermout? Dat je er een smaakje aan wil geven, allá. Maar neem dan gewone diepgevroren frambozen of een lepeltje jam…
Het zal wel verkocht worden, anders zou het niet in het assortiment zijn. Maar ik laat het rustig staan waar het staat!

DUURzaam

Twee groene kaarten van de Postcodeloterij, voor elk lot één, lagen vorige week op de deurmat. Ik mocht dus voor 25 euro duurzaam gaan winkelen bij de grootgrutter. Je weet wel, die vroeger zo op de kleintjes lette.
duurzaam.jpgEn omdat ik liever niet de kant-en-klare “duurzame” producten van de voedingsindustrie koop, besloot ik gisteren biologische spinazie in mijn karretje te leggen. Maarrrr… die zak met 200 gram bioblaadjes kostte ruim 2x zoveel als een zak NIET biogroene spinazie. Nog voordeliger was een zak NIET biogroen van 400 gram. Die kostte zelfs minder dan 2x 200 gram samen. Ja ja, meneer AH, dat lijkt er toch wel een beetje op dat de prijzen eerst flink verhoogd worden en er dan “genereus” met korting wordt gewapperd. Daar trappen wij niet in! Zo wordt biologisch alleen maar DUUR en niet duurZAAM! Ik begrijp best wel dat biologisch wat duurder kan uitkomen, maar deze verschillen waren me toch te gortig. Of was het helemaal niet de bedoeling dat we en masse biologische groenten gingen kopen? Moesten we toch maar vooral kiezen voor die producten van de international? Tja, dat is dan jammer. Ik doe daar niet aan mee!

 

Ergernis

reclame

Bron: Pinterest

Ergeren jullie je ook zo aan de reclame op de TV? Meestal onbenullig, zeer oorverdovend en het duurt en het duurt. Ik begrijp ook niet waarom er altijd reclame bij moet zijn. Wie kijkt er nou midden in de nacht? Nou ja, okay, die paar woelwaters die niet kunnen slapen. Maar zouden die zich overdag laten beïnvloeden door al die commerciële rimram?

De grutter van toen is toch maar mooi groot geworden met dit soort reclame-uitingen 😉 Gewoon in kranten en tijdschriften…

 

Karretje

Daar staat ie dan, ver van huis, want het winkelcentrum waar Appie de grootgrutter zit, ligt aan de andere kant van de wijk. Dat is nog best een stuk lopen en dat lijkt me helemaal niet gemakkelijk met zo’n kar vol boodschappen.Maar goed, je hebt geen auto, geen fiets, geen boodschappentas op wieltjes, dus je besluit om die kar dan maar mee te nemen. Maar laat je die dan zomaar in het plantsoen staan? Ik zou denken, zet hem bij je huis en loop er de volgende keer weer mee terug. Of is dat een rare gedachte?