De discussie wordt al heel lang gevoerd. Kun je parttime werken en toch carrière maken? Of moet je echt 60 of 70 of nog meer uur per week in touw zijn om zo’n goudgerand salaris (plus de nodige emolumenten) te krijgen?

Nee, zeggen de werkgevers, dames, u kunt alleen door het glazen plafond heen breken als u de volle week werkt.
Ik las het ook in een interview met Eva Jinek, toch een geëmancipeerde vrouw, zou je zeggen.
Ik denk dan onmiddellijk “Maar al die mannen in parttime functies?” Oké, ze hebben meerdere banen en zijn dan ook elke dag op pad. Ze zijn vaak meer dan fulltime bezig. Maar leiding geven aan een grote organisatie gaat heel goed samen met voorzitter zijn van een belangrijke stichting, of commissaris  of lid van de RvB zijn. Dat is dan toch ook parttime? En zeker ook een verantwoordelijke job?