Blauw van toen

Er was een tijd dat de Postgiro je probeerde te verleiden om je zuurverdiende centjes, nou ja het liefst guldens, op een girorekening te zetten.

De meeste mensen hadden toen nog niet zo veel (spaar)geld. Als ze al spaarden, ging dat nog met een boekje en hun kapitaaltje werd met kleine bedragen, veelal muntjes, bijeengebracht.

Toen begon de welvaart zich te manifesteren en kijk, we werden bestookt met allerlei reclameteksten, zoals “GIROBLAUW PAST BIJ JOU”.

We moesten massaal aan de postgiro, de betaalkaart en later aan zo’n handig betaalpasje.

En waar verleid je de mensen mee? Met muziek natuurlijk. Dus bracht de Postgiro destijds platen uit, in een mooie blauwe hoes met die gezellige blauwe leeuw. Laatst kwam ik zo’n plaat in een tweedehands winkel tegen.

Met natuurlijk allemaal blauwe nummers erop, zoals Blue-berry Hill, Mammy Blue, Blue Velvet, Blue Moon, Blue On Blue en Lavender Blue en nog wat andere nummers.

Ach kom daar nou eens om. De Postgiro is al lang niet meer blauw, maar oranje. En cadeautjes ….? Welnee, dat is allemaal verleden tijd.

Spaarpot

Zouden kinderen van nu nog leren om te sparen in een spaarpot? Ik heb eigenlijk geen idee. Want sparen is niet meer zo in, toch?

Bron: foto via Facebook

Een spaarpot zoals deze hadden onze kinderen ook. Je gooide er een gulden in en die rolde dan meteen netjes in het juiste vakje. Dat ging ook zo met andere munten en al snel was er een leuk kapitaaltje bij elkaar.

Je kon die spaarpot natuurlijk ook zelf openmaken en ik denk dat er zo nu en dan wel eens achter onze rug om wat uit gehaald werd. Maar het ging om het idee. Na verloop van tijd werd de inhoud gestort op hun eigen girorekening. Jong geleerd dus….

Die spaarpot is inmiddels een collectors item, denk ik. Net als de piekpijp. En het stuiverspotje van mijn moeder in de vorm van een mini-naaikistje. Alles al lang bij de kringloop gebracht. Zonder inhoud natuurlijk!