Nieuwe inzichten

Toen onze jongste zoon klein was, had hij last van astma. Soms zo erg, dat ie dagenlang in het ziekenhuis lag. Dat wij, als ouders, opgemerkt hadden dat die astma uitgelokt kon worden door bepaalde bestanddelen in de voeding, zoals kunstmatige kleurstoffen en conserverings-middelen, werd door sommige artsen opzij geschoven. Nee, daar zou het heus niet aan liggen. Volgens de experts werd astma vooral veroorzaakt door pollen, stof, huisstofmijt. De allereerste zorg was dan ook dat alles in huis zo brandschoon mogelijk moest zijn. Als we alle voorschriften nauw-gezet op hadden gevolgd, zou ons gehele huis gesaneerd zijn. Stond alles op wieltjes, zodat ik dagelijks (!) ook achter de boekenkast en bedden had kunnen kon stofzuigen. Zover hebben we het niet laten komen. Gelukkig waren de kinderslaapkamers al wel voorzien van linoleum. Ik dweilde ze dagelijks en nam alles wat er stond af met een vochtige doek. Ondanks mijn hekel aan huishoudelijke werk, deed ik dat nauwgezet. En was hij dan toch benauwd, dan voelde ik me schuldig, was bang dat ik nog beter schoon moest maken. Al kon ik in de loop der tijd wel wat meer afstand nemen.
Maar toen kwam de dag dat hij ging studeren en op kamers wonen. Die kamer was beslist niet zo schoon als thuis. Ik gaf hem de nodige instructies mee. “En denk erom, zeker elke week stofzuigen hoor! Alles goed schoonmaken, zoveel mogelijk stofvrij houden!”
Ik vertelde het wel, maar geloofde niet dat ie het ook zou doen. Ik moest het loslaten.
Na een tijdje zei hij dat hij eigenlijk nooit meer last had. En hij wist ook waarom: omdat hij nou wat rommeliger leefde, niet meer alles zo brandschoon was. Hij had gewoon weerstand opgebouwd. Daar sta je dan als moeder, met je goeie bedoelingen en je goeie gedrag. Had ik daar nou zo mijn best voor gedaan…
En toch…. hij had misschien wel gelijk! Want inmiddels is uit onderzoek gebleken dat kinderen in onze superschone huizen zo weinig met allergene stoffen in aanraking komen, dat ze daardoor astma ontwikkelen. Nu denkt men er over om melkpoeder te fabriceren waaraan bepaalde bacteriën en schimmels zijn toegevoegd, zodat het immuunsysteem ze leert herkennen….. Of hechten we teveel waarde aan hygiëne en moeten we gewoon niet al te veel stoffen, zuigen, aan de gang gaan met al die super-schoonmaakmiddelen? En zo nu en dan het huis eens lekker laten doorwaaien? En ook eens nagaan of al die vreemde stoffen in ons eten geen bijwerkingen hebben? Dan zou het zomaar kunnen dat de natuur zelf voor een oplossing zorgt.

Airfryer

airfryer

bron: Google

Overal duiken ze op, de airfryers waarin je zonder al te veel vet kunt frituren. Op zich niks mis mee, want al dat vet is niet echt gezond.
Maar dan lees ik op Facebook een recept voor boerenkoolstamppot uit zo’n apparaat. Dit zou je nodig hebben voor 2 porties: 400 gram aardappelschijfjes, 300 gram boerenkool, 500 gram magere spekblokjes, 3 eetlepels mosterd, 250 ml magere room, 3 eieren en 1 rookworst.
Wij hebben zo’n apparaat niet, maar zouden we het wel hebben, dan maakte ik toch van z’n leven niet dit gerecht.

Want met z’n tweeën 500 gram vlees plus een rookworst en maar net 300 gram groenten verorberen, dat lijkt me niet echt een gezonde maaltijd. En wat is in hemelsnaam MAGERE room? Het vet druipt er aan alle kanten vanaf.

Nee, ook zonder Airfryer maak ik lekker eten klaar. Met veel minder vet, ook minder vlees en zeker met beduidend meer groente!

Bewaren

Geld

12-spreuk-geld Geld is een raar iets. Je kunt niet zonder, maar je hebt niet veel nodig. Je kunt er veel mee kopen, maar geen gezondheid en nog minder het vermogen om gelukkig te zijn.
Justin Bieber schijnt geld als water te hebben. Hij koopt op z’n 22e een appartement van 25,5 miljoen.
De directeur van Qualcomm heeft ook geen klagen, met zijn bonus van ruim $ 400 miljoen.

Maar als er ergens € 4 miljoen nodig is voor het onderzoek naar een geneesmiddel voor een heel vervelende ziekte, dan is er nauwelijks geld te vinden.

Bewaren

Achteraf…

Achteraf kijk je tegen de kont van het paard…. Nou ja, in dit geval mijn achterwerk. Wat ik daar doe? Ik trek aan een of ander hijswerktuig in een poging te zien hoe sterk ik wel niet ben 😉 Lang niet sterk genoeg om ook maar een decimeter vooruit te komen, maar met hulp van de stoere brandweerman kwam ik toch nog ergens.  jarig

Maar gelukkig ben ik in ieder geval weer heel wat sterker dan in het begin van dit jaar. Na de operatie kon ik nog geen bloemenvaas optillen, nu pak ik de boodschappen al weer “gewoon” uit de auto.
En dat ik vandaag mijn 68e verjaardag kan vieren, daar ben ik ontzettend blij en gelukkig mee!

Bewaren

Bewaren

Herinnering

Afgelopen weekend reden we naar Katwijk en Noordwijk. Zomaar, om er even uit te zijn. En ineens kwamen we langs het terrein waar vroeger het Zeehospitium stond. Lang geleden, in 1952-53 lag ik daar met tuberculose. Toendertijd een ernstige ziekte, waar je vooral veel mee moest rusten. En rusten heb ik daar gedaan. Hele dagen lagen we in bed. Er mocht veel en ik heb er dan ook geen slechte herinneringen aan, lees hier maar.

Er is inmiddels veel veranderd in Katwijk. Het Zeehospitium is al lang niet als zodanig in gebruik. Veel is gesloopt en het terrein is bebouwd met nieuwe huizen, al zijn er wel speciale units voor gehandicapte mensen. Er staat nog één echt oud gebouw, dat ik dan ook onmiddellijk herkende. In al die jaren was er toch wel veel aan veranderd en wat er mee gaat gebeuren, weet ik niet. Ik miste de grote veranda’s, waar we met bed en al in de frisse lucht moesten staan. Gelukkig is er dan internet, waar ik daarvan nog een foto terug kon vinden.

Wandelen

Omdat het zondag zo mooi was, besloten we een lekker stukje te gaan wandelen in het Kralingse Bos. Even een iets andere omgeving en toch niet te ver weg. Het was best al druk, maar dat kon ons eigenlijk niet zo schelen. Tussendoor een kopje koffie in de zon, op een terras. Reden om dat als “geluksmoment” te memoreren op Facebook.
Gisteren was het ook zulk stralend weer. Leo beloofde dat hij ’s middags mee zou lopen, omdat ik in eerste instantie toch nog een beetje aanhikte tegen alleen op pad gaan. Maar bij nader inzien besloot ik er toch op uit te gaan. Ik liep een stuk over het Ommoordse veld, wat verder dan vorige week en nam de lange weg terug. Och, het was niet meer dan zo’n 50 minuten in rustig tempo. Maar wat voelde ik me blij en voldaan. Dat had ik toch maar mooi weer helemaal alleen geflikt. Ik ga steeds verder “back to normal” en dat is gewoonweg prima!!
En onderweg maakte ik nog wat foto’s, want de natuur is altijd mooi, maar in deze tijd toch wel een ietsie pietsie mooier.

Ontwerp

02-blogfotos- 26 De foto bij dit blog toont mijn (toch nog wel fraai gevormde 😉 ) been in mijn steunkous. Zo’n kous schijnt noodzakelijk te zijn, dus draag ik hem elke dag. Maar wat me nou verbaast, is dat de fabrikant zijn merk zo prominent op de bovenkant van die kous heeft gezet. Dat had natuurlijk ook gewoon aan de onderkant kunnen zitten, buiten beeld. Maar nee, als ik de kous draag met een doorzichtig pantykousje erover, schijnt dat merk er duidelijk doorheen.

Oh ja, ik weet wel dat zo’n kous medisch is en geen opwindend onderdeel van mijn voorkomen behoeft te zijn. Maar het oog, dat wil toch ook wat. Dat de kous ook nog eens oogverblindend wit is, daar heb ik wel begrip voor. Al was een wat minder witte kleur misschien wat aangenamer en natuurlijker?

Nou ja, nog een paar weken en dan mag ie waarschijnlijk uit. Dus waar maak ik me druk om.

PS: zat ik vorige week te kijken naar “Born every minute” op TLC en zag ik diezelfde kousen ineens voorbijkomen. Die krijgen de zwangere vrouwen daar aan voor de bevalling. Ik ben dus in goed gezelschap, zal ik dan maar denken.

 

Slimme mensen

In de krant las ik een berichtje over dikke mensen in Amerika. Die zijn daar geen uitzondering. En dik is dan ook soms heel dik. En ja, dat is niet zo gezond. En ongezond betekent dat je vaak medische zorg nodig hebt.

11-slimme-mensen Een slimmerd bedacht dat als mensen gezonder zouden gaan leven en meer zouden bewegen, ze minder zouden kosten. Maar hoe meet je dat? In deze wereld vol digitale gadgets bedacht men dat je ze stappentellers zou kunnen geven. Dan kun je controleren hoe veel ze bewogen.
Maar….. dikke mensen zijn ook slim. Die liepen niet elke dag 10.000 stappen, maar deden de stappenteller aan de halsband van hun hond. Hond blij, want hij mag effe flink ravotten, terwijl baasje met een ijsje op een bankje zit. En heb je geen hond, dan doe die stappenteller aan de kop van een boormachine. Even laten lopen en hup, je stappen zijn voor vandaag weer geteld.
Kun je dus rustig met de auto naar de fastfoodzaak. Of je loopt (!!!) naar de voorraadkast en pakt een baal chips. Slim hè?  😉 😉 😉