Er zijn mensen die geen koffie lusten. Ik weet het, maar wij beginnen de dag altijd met een lekker kopje koffie. Als ik de trap af loop, geurt de koffie me al tegemoet. Die heeft Leo dan gezet. En dan drinken we de eerste kop. Heerlijk!
Ik heb total geen last van een ochtendhumeur, maar van koffie word ik altijd nog een beetje opgewekter.
Dus wie vandaag wat mopperig, bedrukt of een beetje verdrietig is, probeer een flinke kop koffie. Misschien knap je er van op.
Het hoort niet, een gesprek afluisteren. Vaak gaat het over dingen waar je geen benul van hebt en gaat het hele gesprek langs me heen.
Maar laatst, in de tram, kon ik er niet aan ontkomen. Twee vrouwen stapten in en gingen achter me zitten. En meteen steeg een wolk van parfum op. Het was absoluut niet mijn geur, maar ja over smaak valt niet te twisten.
Dat vond de ene dame waarschijnlijk niet, want ze merkte op dat het in enen wel “een beetje naar eh… vreemd rook.” De andere dame reageerde een beetje aangebrand. “Dat zal mijn nieuwe parfum zijn”. “Oh, eh… nou ja niet echt een lekker luchie” antwoordde de vrouw. Gepikeerd reageerde de ander “het was wel erg duur hoor”. “Oh ja, hoeveel dan?” “Tweehonderd euro voor zo’n flessie”. Ik denk dat er een maat werd aangegeven. “Tweehonderd voor zo’n beetje? Ken je beter een fles Airwick kopen. Veel voordeliger!”
Ik moest mijn lachen inhouden en kon me natuurlijk ook moeilijk omdraaien. Maar wat had ik graag het gezicht van de parfummevrouw gezien.
Geen idee hoe het verder ging. Ze zwegen abrupt en waren al snel bij hun halte en stapten uit.
 |
Nou ja, geur… zeg maar gerust de stank. Zo erg dat zwager ongerust de kamer binnen kwam om te melden dat het in de hal een beetje naar riool rook. In koor antwoordden wij “Oh, dat is de kaas”. Want in de koelkast in onze berging ligt een ronde Coullommiers, een kaas tussen Camembert en Brie in. Maar nogal scherp van geur. Er zijn diverse fabrikanten die het maken, er is zelfs een rauwmelkse variant. Maar wij kopen het meestal bij de Lidl, tenminste als er een Franse week is.
|
Mag de geur dan niet te harden zijn, de kaas smaakt heerlijk. Maar door die geur durven we het niet aan onze gasten voor te zetten. Dus moeten (!) we het wel zelf opeten. Och, met een glaasje rode wijn erbij offeren we ons graag op! 😉 😉 😉
| Vorige week vroeg ik op Stuureenfoto naar wat anderen blij maakt, maw je “favourite things”. Zelf had ik een foto van een boeket rozen er bij gezet, omdat bloemen en met name rozen me altijd blij maken. De een wordt blij van de gedachte dat hij binnenkort zijn wandelschoenen weer aan kan, de ander verheugt zich regelmatig op een lekker kopje cappuccino. | Â  |
Maar wat maakt me nou nog meer blij? Oh, heel veel. Luchtjes bijvoorbeeld kunnen m’n stemming helemaal doen omdraaien. Ben ik zo nu en dan een beetje down, dan is een geurend stukje zeep voldoende om me blij te maken. Maar ook ’s morgens onder de douche geeft een fijn geurende doucheschuim me een enorme opkikker. Het zijn tenslotte de kleine dingen die het ‘m doen!
| Gek is dat toch, gezichten herkennen vind ik moeilijk. Soms loop ik bekenden zo maar voorbij. Maar ruik ik een geur, dan herinner ik me meteen weer van alles. Vorige week was ik bij de schoonheids-specialiste. Ze smeerde een crèmetje op mijn gezicht en die geur…. |
 |
Plots was ik weer 8 en stond ik weer in de kamer van mijn zus, met het opklapbed waarop op de ombouw allerlei potjes en flesjes stonden. Ook een potje Pond’s crème. Alsof het gisteren was…
Hebben jullie dat ook wel eens?
