Wandelen

wandelen10 Wandel door het leven en praat met iedereen.
Dat is een Perzisch spreekwoord en ik realiseer me dat ik het vaak toepas. Heerlijk zomaar een kort praatje met iemand die je helemaal niet kent. Vluchtige ontmoetingen, die een dag zo kunnen opklaren. En waarvan ik hoop dat anderen dat ook zo ondervinden.
Tijdens mijn wandelingen in de buurt kom ik allerlei mensen tegen. Sommigen zeggen uit zichzelf gedag, anderen kijken verrast als ik ze groet. Er zijn natuurlijk ook heel veel lui die boe noch ba zeggen. Veel te druk met hard rennen of fietsen. Of mensen die een groot territorium afbakenen door zowat de hele wegbreedte in te nemen. Maar goed, die knik ik vriendelijk toe of roep ik bozig na of ze wat ruimte willen overlaten.
En als er niets te praten valt, dan is er nog veel te zien. Vogels, planten en natuurlijk koeien 😉

 

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Ontmoeting

_

Geen idee wie ze is. Misschien zag ze me wel voor een ander aan.Maar zodra ze naast me neerploft in de metro, begint ze haar verhaal.

Dat ze zich verslapen had en vandaag net een afspraak in het ziekenhuis had. Ze was zo uit haar doen, dat ze een paar nieuwe schoenen had gekocht, als troost. “Nou ja, niet duur hoor, vijf Euro, das toch geen geld?” Ik vind het ook een koopje.

“Pfoee, wat is het warm hè?” Ze wrijft over haar glimmende gezicht en duwt een haarlok terug . “Woon je ook bij de metro?” “Ja, maar wel in een andere wijk.” “Ben je verkeerd ingestapt?” “Nee, ik ga naar de markt.” “Hè ja, gezellig naar de markt. Maar… nee, ik ga nu naar huis. Lekker kopje thee zetten, me schoenen uitdoen.

M’n kleindochter komt, die is ook zo gek met d’r mobieltje.” Ze wijst naar een jongen die al de hele rit met zijn telefoontje zit te spelen. “Ja, ja, die kinderen groeien er mee op…”

Dan zijn we bij de halte waar we er allebei uit moeten. “Nou dag, succes op de markt.” “Ja, en jij succes met de schoenen.” “Oh joh, ik was ze bijna vergeten. Goed dat je me er aan herinnert.” Dan loopt ze naar de lift, ik neem de roltrap…