Tag Archives: geduld

Puzzel

Posted on by

Nu even wat anders, dacht ik, wat eenvoudigs. Geen ingewikkelde patronen, een lief kattenplaatje. Jaja, een mens kan zich vergissen.

Want deze puzzel was helemaal niet zo simpel. Met op het oog regelmatige stukjes, maar met piepkleine bloemetjes, kleuren die maar nauwelijks verschilden van andere delen. En soms met stukjes die net leken te passen, maar dan klopte het plaatje toch weer niet.

Kortom, een heleboel uurtjes zoeken, stukjes dan weer zus, dan weer zo gelegd, gekeerd en terug in de doos. gelegd.

Maar nu is ie klaar. Schattig plaatje, nietwaar?

Stuk bijten

Posted on by

Dit was nou echt een puzzel om je tanden (figuurlijk) op stuk te bijten.

Een enorme doos met suikerzoete macarons, die me weken zoet heeft gehouden.

Sommige puzzelaars sorteren van te voren alle kleuren min of meer uit. Dat doe ik niet. Ik begin natuurlijk met de rand en heb ik die dan voor een groot deel, ga ik verder met het invullen van het geheel. Dus lagen er her en der diverse macarons en groeide het beeld gestaag. De rand had ik inmiddels op één stukje na klaar. Op sommige dagen schoot ik maar hooguit 10 stukjes op.

Maar nu is ie dan toch klaar. Hij ligt nog even te pronk onder het glazen tafelblad. Kan ik eens bedenken welke ik nou weer mag lenen.

En heb ik intussen ook macarons gebakken? Nee, dat niet. Echt mijn gebit stukbijten gaat me te ver… 🙂

Puzzel

Posted on by

Gisteren geen blog omdat ik het te druk had met puzzelen. En twee dingen tegelijk dat lukt me niet. Wie wel eigenlijk? En met dat grauwe weer buiten ben ik graag binnen aan de slag.

En dit is het resultaat. Een grote plaat vol met oosterse parasolletjes. Een flinke klus om met 1000 stukjes tot één geheel te komen. De buitenrand had ik vrij vlug bij elkaar gezocht, op 1 enkel stukje na. Dat kwam ik donderdagavond pas tegen.

Maar het was een plezier om de puzzel tot een goed einde te brengen. Voorlopig laat ik de plaat maar weer een tijdje liggen zodat we er nog wat van kunnen genieten. Het is tenslotte een heel vrolijke plaat, die ook wel mooie reisherinneringen met zich mee brengt.

Maar de volgende puzzel staat ook al klaar. Weer geheel anders. Iets met eten en reizen…

Te druk

Posted on by

Even op de koffie bij Lies. Lekker bijpraten over van alles en nog wat. En oh ja, de geleende puzzels terug brengen natuurlijk.

Of ik er weer eentje wilde lenen? Ja graag. Die is leuk en oh….die is prachtig. Neem maar mee… Lies doet er niet moeilijk over. Bij haar ligt al lang weer een andere puzzel half klaar op de tafel.

Bij mij gaat het allemaal niet zo vlug. En dan is het er ook nog eentje van 1000 stukjes. Toch meteen begonnen en dan is ineens de omtrek bijna klaar. Ik heb het er maar druk mee. Nog maar zo’n 900 stukjes!

Wat voor plaatje het is? Dat laat ik het nog even in het midden. Kleurig, in ieder geval en ook helemaal in mijn straatje. Nog even wachten, wordt vervolgd….!

Puzzelen

Posted on by

Ik had al wel eens vaker legpuzzels gemaakt. Heel fanatiek was ik er niet mee. Te vaak heb ik het geduld niet om alles tot een goed einde te brengen. Te veel donkere kleuren waar ik geen weg in weet of onherkenbare patronen.

Maar vorige week mocht ik een puzzel lenen. Die sprak me meteen aan. 500 Stukjes, niet zo groot, dus redelijk behapbaar. Het is een verzameling van vintage kookboeken. Op het eerste gezicht lijkt het nogal eenvoudig, maar er zaten best wat lastige stukken in. Maar binnen een paar dagen was ie toch klaar.

Het was nog even zoeken naar een geschikte onderlegplaat. Maar twee grote snijmatten plakte ik aan elkaar en zo kreeg ik de goede plek om de puzzel op te maken.

Binnenkort vraag ik nog maar weer een puzzel te leen. Ik weet wel op welke verzameling ik mijn tanden wil breken 😉

Geduldig…

Posted on by
Bij Kerst vind ik amaryllissen horen. Die kocht ik meestal bij de bloemenman. Maar vorig jaar dacht ik slim te zijn en kocht ik in oktober al een bol met pot en aarde. Ik volgde de instructies netjes op en zette de pot in de berging. Lekker koel, niet te droog, niet te vochtig. Er stak al een klein groen puntje uit de bol, dus mijn verwachtingen waren hoog gespannen. Maar wat er ook gebeurde, het bleef bij dat ene kleine puntje. Ik zette de pot wat achteraf en vergat de hele boel.Tot ik een paar weken geleden aan het opruimen was en ja hoor, daar stond die bol nog, maar het puntje was wel iets groter gegroeid. Alhoewel niks nog wees op fraaie bloemen. Maar in de warme kamer en met redelijk regelmatig wat water kwam er schot in de zaak. En nadat ik hem streng had toegesproken, verdraaid….. toen werd het toch nog wat.  

En zo staat dus nu mijn “kerst” amaryllis te bloeien. Geduld is een schone zaak…

Pinhole camera

Posted on by

Wie weet nog hoe het was? Toen fotograferen nog echt in de kinderschoenen stond en er van digitaal geen sprake was? Toen foto’s werden gemaakt met een pinhole camera.
Nu beschikt bijna iedereen over een geavanceerde digitale camera. Maar er zijn altijd mensen die de oude technieken niet vergeten zijn, heel veel geduld hebben en daar dan ook prachtige resultaten mee weten te behalen. Want deze foto van Toronto’s skyline werd gemaakt met zo’n pinhole camera. Belichtingstijd: 365 dagen. Klik hier of op de foto om naar de link te gaan en uitleg te zien over het tot stand komen van deze opname.