Alweer meer dan 12 jaar geleden stapte ik elke donderdagmorgen door deze deur naar binnen. De deur van de Rotterdamse Snijschool, waar ik een opleiding volgde voor coupeuse.
De school zat in een oud en deftig pand aan een van de mooiste singels van Rotterdam. Het was natuurlijk van oorsprong een woonhuis, maar de grote kamers met de hoge plafonds dienden al vele jaren als ruimtes voor ijverig knippende en tekenende leerlingen. Menig zweetdruppeltje viel er tijdens de lessen. Want eenvoudig was de opleiding niet. Met uiterste precisie werden de patronen op schaal getekend. Voor je dat goed onder de knie had, was er meer dan een jaar verstreken. Dan mocht je je patronen vergroten, op de stof leggen en aftekenen. Waarna het knippen kwam, doorslaan, passen, meten en opnieuw passen. Met een beetje geluk, had je dan een mooie nieuwe robe, jas of blouse.
Laatst zag ik al dat de school er niet meer gevestigd was, het pand stond leeg. Maar afgelopen zondag stond de deur open, werd er hard gewerkt om het weer bewoonbaar te maken.
Toen ik deze foto stond te maken kwam een mevrouw naar me toe en vroeg me of ze me kon helpen. Ik vertelde haar mijn verhaal, mocht binnen komen om te zien wat er allemaal verbouwd en opgeknapt is. Helaas had ik een andere afspraak, maar intussen weet ik dat het geen school meer wordt. Haar zoon en wat vrienden zullen er gaan wonen tijdens hun studie in Rotterdam. Die vallen met hun neus in de boter. Want het is beslist een mooi en uniek stukje Rotterdam.
