Tag Archives: geboorte

Eenzaam

Posted on by

Een berichtje in de plaatselijke krant, dat mij door merg en been ging.

Een droevig verhaal, over ouders in een vreemd land, een eenzaam kind, dat geen kans heeft gehad.

Bron: De Havenloods

Daarom trof me dit bericht. Een baby, vrijwel meteen na haar geboorte overleden. Haar ouders konden haar begrafenis niet opbrengen. Uit persoonlijke overwegingen, uit angst, uit geldgebrek, niet wetend hoe en wat er hier gewoon is?

Maar in Rotterdam wordt niemand eenzaam begraven. Je staat er niet zo vaak bij stil, maar juist in die laatste tocht hoort een mens niet eenzaam te zijn. Er zijn altijd vrijwilligers van Stichting de Eenzame Uitvaart, die meelopen met de kist en de stadsdichter maakt een gedicht voor de dode.

Ik ken haar niet, maar Lora zal niet helemaal vergeten worden.

Onontbeerlijk

Posted on by

Ze lagen wat verloren tussen de kerstspullen, die natuurlijk overal op de kerstmarkt te koop waren.

Was nog het overschot van een winkeldochter? Of waren ze een beetje verdwaald tussen alle groen-rode-gouden glitter?

Ik werd vooral vertederd door het plaatje, dat ik meteen herkende. Het schilderij dat een cadeau van mijn opa was, met het gebedje erbij.

Maar dit was van heel andere aard. Dit was een presentje voor aanstaande papa’s. Met onontbeerlijke attributen voor bij de geboorte van hun eerste (?) spruit.

Ja, best wel grappig. Maar is een vader van deze tijd niet beter voorbereid op de werkelijkheid? Die draait z’n hand toch niet meer om voor het verschonen van zijn kindje.

Nou ja, tranen zullen er zeker rollen, dus een zakdoek is wel nuttig. En koffie om op te peppen, ook nooit weg.

Maar die wasknijper voor op z’n neus….? Daarvan kan hij beter nog maar een voorraadje bij kopen, zodat hij de was er mee op kan hangen 😉 😉 😉

Anders

Posted on by

Je ziet het wel vaker, zo’n levensgrote ooievaar in de tuin. Teken dat er een kindje geboren is.

De ouders van Milan namen de gelegenheid te baat om meteen de naam van hun kleine spruit bekend te maken. En ook een zachtblauw briefje met “boy”op het raam te plakken, zodat niemand zich meer hoefde af te vragen of het nou een jongen of meisje is.

Ik kwam dit tegen op een van onze ritjes naar buiten. Ik ken de ouders dan ook niet. Maar misschien – via de vele wegen van het wonderlijke wereldwijde web – lezen zij dit berichtje.

Bij deze feliciteer ik hen met de geboorte van hun zoon en wens hen en de nieuwgeborene veel geluk en vooral veel gezondheid.

Boek

Posted on by

Verloskundige heeft me altijd een heel boeiend beroep geleken. Niet dat ik hier voor geschikt zou zijn geweest. Maar kinderen op de wereld helpen leek me zeer veel voldoening geven. En natuurlijk altijd gezellige mensen, blij en dromend op een roze wolk…

Dat de werkelijkheid anders is, minder romantisch en niet altijd even vrolijk heb ik ervaren door de verhalen van Marlies Koers in haar “Dagboek van een verloskundige”.

Na een pittige opleiding en diverse inval-periodes treedt ze toe tot een maatschap van diverse verloskundigen in Deventer. Naast alle dagelijkse dingen, de gebroken nachten en de leuke maar ook vaak heel nare en droevige ervaringen, geeft Marlies ook een kijkje in haar leven. Zo ontstaat een beeld van haar dagelijks reilen en zeilen, met alle lastige combinaties van werk, hobby en privéleven.

Een prettig boek om te lezen, realistisch en eerlijk.

Schattig

Posted on by

Toen we er langsliepen was dit kalfje net geboren. Waren we net een paar minuten eerder geweest, dan hadden we het geboren zien worden. Moeder snuffelde nog wat onwennig en likte haar schoon. Het beestje probeerde op te krabbelen, maar zakte nog door haar pootjes. Maar binnen een uur liep het diertje al door de wei en dronk bij haar moeder. Zo schattig, dat kleine beestje. Niet te geloven dat het zulke grote koeien kunnen  worden.
schattig002.jpg

De zomer van ’76

Posted on by
1976 Emie en Marthy schreven er ook al over, over die bloedhete zomer van 1976. Die zomer die voor ons (en wie weet voor welke lezers nog meer) zo’n impact had.
Emie kreeg haar eerste kind, een dochter, bij ons werd ook de eerste geboren, een flinke jongen. Marthy verhuisde naar Stolwijk. Voor haar toen een onbekend en klein dorp, al is ze nu helemaal ingeburgerd en wil ze niet meer weg.
Dat het bloedheet was, die zomer, kan ik me nog goed herinneren.

Van 11 tot 8 kwam je tot niks, veel te warm. Dus zat ik ’s morgens al om half 7 op het balkon, voedde Jorik en viel soms met hem op schoot weer in slaap.

1976 was sowieso een heel bewogen jaar. Ik kreeg niet alleen een kind, maar verloor ook -volkomen onverwachts- mijn zwager. Hoog zwanger stond ik aan zijn graf, intens hopend dat dat kind nog even zou wachten. Gelukkig werd hij keurig in het ziekenhuis geboren.

Leven en dood, geluk en verdriet, het loopt soms heel erg door elkaar.

Zwaar

Posted on by

Laatst las ik dat in Duitsland een baby was geboren van ruim 6 kilo. Gewoon, dus zonder keizersnee. Alleen bij de gedachte al, kreeg ik het benauwd. Het was een normale geboorte en gepiept in 45 minuten. Maar ja, de moeder mocht er ook wezen. Die woog zelf 240 kilo. En het was haar 14e kind, dus ze kon op wat ervaring bogen.
Arm kind, moet meteen al op dieet.