Ineens lees ik een berichtje op Facebook dat er 900 kilo biologische spinazie vernietigd had moeten worden omdat de blaadjes te groot waren.
Dat soort berichten brengen me altijd meteen het verhaal van het vrouwtje van Stavoren in gedachten. De rijke weduwe vroeg een kapitein haar het kostbaarste ter wereld te brengen. Toen hij terug kwam met een lading graan, liet ze die lading overboord kieperen, omdat ze dat niet kostbaar genoeg vond. Toen ze gewaarschuwd werd dat niet te doen, wierp ze haar ring in zee en zei: “Net zo min als ik deze ring ooit terug zien, zal ik aan de bedelstaf geraken”. Maar haar ring kwam terug, opgeslokt door een vis, die voor haar diner bestemd was.
De spinazieteler had gelukkig het benul om die spinazie maar gratis weg te geven, want zomaar zoveel kostelijke groenten wegsmijten is ook nu toch nog zonde. En daar had hij helemaal gelijk in! Binnen de kortste keren was alle spinazie uitgedeeld.