Tag Archives: film

La famille Bélier

Posted on by
Afgelopen vrijdag gingen we naar deze film: La famille Bélier. Een Frans boerengezin met twee kinderen, een jongen en een meisje. Niks bijzonders, ware het niet dat zowel de ouders als de zoon doof zijn. Alleen de dochter kan horen en praten. En zij zorgt voor de communicatie met de buitenwereld. Thuis “spreekt” ze met haar ouders gebarentaal, op school is ze gewoon een leerlinge. Maar alles wordt anders als blijkt dat ze talent heeft en de kans krijgt een zangopleiding te gaan volgen. De strijd die Paula met zichzelf voert, haar trouw aan haar ouders, hun zorgen, angsten en onbegrip én de drang om een eigen leven te gaan opbouwen, het komt allemaal aan bod. Misschien een beetje erg uitvergroot, maar wel heel ontroerend. 

Maar gelukkig is er altijd muziek, in dit geval de muziek van Michel Sardou. Want als alles verloren lijkt, is er nog altijd Sardou.

Marina

Posted on by

Gisterenmiddag zaten we in de bioscoop en keken we naar de film “Marina” over de jeugd en het begin van de carrière van Rocco Granata.
Rocco is geboren in Calabrië, het zuidelijke deel van Italië. Zijn vader besluit om mijnwerker in België te worden en hoopt dat hij binnen een paar jaar genoeg verdiend heeft om als rijk man terug te keren. Het loopt anders en na een jaar komen moeder en de kinderen ook naar België, waar het leven heel anders en vooral niet gemakkelijk is. De zoon mag nooit in de mijn gaan werken, maar zijn droom om muziek te maken valt ook niet in goede aarde.
Het is een verhaal over dromen, verwachtingen, strijd om het bestaan. En natuurlijk ook over liefde. De liefde die leidt tot een liedje dat een wereldhit wordt. En daarmee het keerpunt in het leven van het Italiaanse gezin.

Zo vader, zo zoon

Posted on by
Sommige films zijn leuk, andere zo,zo, maar sommige films steken met kop en schouder boven de andere uit. Dat is het geval met “Like father, like son” van Hirokazu Kore-Eda. Heel ontroerend, soms grappig, emotioneel. Maar zonder meer schitterend verfilmd.
Twee totaal verschillende echtparen krijgen te horen dat hun kinderen verwisseld zijn tijdens de geboorte. Hoe moet dat nu verder? Wat zijn de vragen, de belangen, wat stel je als ouders centraal? Levensvragen die niet 1-2-3 te beantwoorden zijn.
Tussendoor krijg je ook een mooi beeld van een Japans huishouden, de leefomstandigheden in de vaak krappe woning. En zie hoe verschillend iedereen reageert op de situatie.Niet voor niets kreeg deze film de Juryprijs op het Filmfestival van Cannes.		  

Film

Posted on by

Chez Nous

Bettie was al geweest en vond hem leuk en dat was ie ook! Zomaar een film waar je heerlijk om kon lachen. Prima vermaak dus op een regenachtige zondagmiddag.

Maar wat mij altijd zo verbaast, is dat iedereen na het laatste shot meteen opstaat en de zaal uitloopt. Want de film is dan nog niet afgelopen. Er volgt nog een hele lange aftiteling (die mij meestal te snel gaat en ik dus niet kan lezen, maar toch) met daarin de namen van alle acteurs en de anderen die aan zo’n project hebben deelgenomen. Allemaal mensen die met hart en ziel er aan gewerkt hebben en dan volkomen de vergetelheid induikelen. Jammer toch? Als we nou allemaal nog even blijven zitten, krijgen ook die mensen de verdiende aandacht.

Nieuwe wildernis

Posted on by

Afgelopen week gingen we naar “De nieuwe wildernis”, de Nederlandse film over onze eigen wildernis, de Oostvaardersplassen.

Al had ik al veel over het natuurgebied gehoord, ik was er tot voor kort zelf nooit geweest. Ja, zo gaat dat. Je struint door de Aziatische jungle of het je achtertuin is, maar in je eigen achterland kom je niet. Maar sinds de Hanzelijn bestaat, ben ik al twee keer door het gebied gereden. Niet dat je dat “ontdekken” kunt noemen, vanuit een warme trein naar buiten kijken. Maar ja, toch…

Om het goed te maken dus naar de film en het was prachtig! Een aanrader, met schitterende beelden van allerlei dieren die daar leven en, helaas, ook sterven. Mooi en ingetogen opgenomen. Goed dus voor een middag of avond kijkplezier.

Klik op de foto om de trailer te starten.

 

Deanna Durbin

Posted on by

Ze was het idool van Anne Frank en van mijn zus. Ze had een prachtige stem en een charmant voorkomen. Het succes dat ze had met haar films was groot, maar Deanna Durbin besloot al vroeg dat het sterrenleven niets voor haar was. “Ik kan toch niet tot in lengte van dagen dat leuke meisje blijven dat alles oplost en in gezang uitbarst” heeft ze eens gezegd. Ze ging met pensioen nog voor ze 30 was. Uiteindelijk stierf ze afgelopen  april op 91-jarige leeftijd. Maar haar stem zal nog altijd te horen blijven:

 

Film

Posted on by
Vorige week gingen Leo en ik weer eens naar de film. Midnight in Paris van Woody Allen hadden we uitgezocht. Een heerlijke film over Parijs, waar het onmogelijke mogelijk wordt en alles anders lijkt dan het is.

De hoofdpersoon, verloofd met een typisch Amerikaans leeghoofd, is met zijn patserige schoonvader en blasé schoonmoeder een tijdje in Parijs. Verloofde en schoonouders hebben op alles commentaar, maar hij vindt alles mooi en heerlijk en loopt met zijn hoofd in de wolken. En omdat hij nog dromen kan, overkomen hem de mooiste avonturen.

Een aanrader, al is het alleen maar voor de heerlijke Parijse sfeer!!

Another year

Posted on by

Gisteren waren we naar de film: Another year van Mike Leigh.
Eigenlijk een film zonder plot, maar toch zeer de moeite waard. Een kijkje in het leven van alledag van lieve en gelukkige mensen, die hun vrienden gastvrij ontvangen en ze niet in de steek laten.