“Wat een schatje… Hij (of zij) lijkt echt sprekend op….” Het is vaak het eerste commentaar bij een pasgeborene. Soms is de gelijkenis ook heel duidelijk, soms zit het in kleine dingen.
Het eerste wat mij opviel toen onze oudste geboren werd, waren zijn oortjes. Net zo gevouwen randje als zijn papa. Bij het opgroeien bleek hij uiterlijk ook het evenbeeld van zijn vader te zijn.
De jongste had in ieder geval de haarkleur van mijn moeder en porceleinblauwe ogen. Maar van wie hij die heeft, weet ik niet. Toen hij opgroeide herkende ik ook duidelijk dat hij net zo adrem was als oma. Maar in zijn houding herkende ik dan weer mijn vader. Ze hebben van allemaal wat.
Je kunt er geen invloed op uitoefenen, het gebeurt allemaal. Inmiddels zijn het flinke mannen, op wie we stapeldol zijn!
