Piekeren

piekerenGek toch, dat je gedachten soms in één keer totaal omdraaien. Een tijdje geleden stond ik weer eens op de weegschaal. Die staat op zolder, zodat ik niet elke dag in de verleiding kom er op te gaan staan en te zien dat ik toch niet ben afgevallen. Maar deze keer bleek ik ineens zomaar een kilo minder te wegen. Eén hele kilo!! “Zo, eindelijk toch succes”, dacht ik bij mezelf.
Een paar weken later bleek ik weer borstkanker te hebben. En ineens schoot me dat gewicht te binnen. Nee, dat kwam natuurlijk niet van minder eten, dat was het gevolg van…… Toen ik daarna ook nog een keer te horen kreeg dat ik wat “magerder” was geworden en ik ineens een maatje minder aan kon, bleven de nare gedachten maar in mijn hoofd ronddraaien. Het meest logische is dan weer op die weegschaal gaan staan, maar dat durfde ik niet. Ik stelde de gang naar zolder telkens uit. Want stel je toch eens voor…. In mijn gedachten wees die schaal inmiddels vele, vele kilo’s minder aan. Totdat ik al mijn moed bijeen raapte en mezelf toch maar weer eens woog.borstkanker-lint2
En….? Gewoon hetzelfde gewicht, niks verder afgevallen. Erg…? Welnee, ik kikkerde er helemaal van op. Dat is toch gek….?

Voldoende

meeuw.jpgDe meeuwen in de buurt van het Erasmus MC hebben geen honger. De afvalbakken zitten vol met allerlei voedsel. Waarom je eten koopt en het halverwege weggooit is mij niet duidelijk. Maar er zijn ook wat scholen in de omgeving en de leerlingen daarvan zullen ook wel eens wat weggooien. De meeuwen moeten er wel wat voor doen en een beetje geluk is ook niet weg. Want helemaal onderin kunnen ze niet komen. Maar als er een bakje met friet of zo bovenop ligt, is het meteen bingo. En van dichtbij zijn het best wel grote beesten. Deze heeft hier een bak met salade gevonden en liet zich niet opjagen door de voorbijgangers. Nou ja, die kunnen gewoon opnieuw wat halen…

Rotzooi

afvalRuim 750.000 mensen bezochten afgelopen zaterdag de Japan Tag in Düsseldorf. En al die mensen wilden natuurlijk ook wat drinken. En eten, want kijken naar al die uitgedoste mensen maakt ook hongerig. Dus de afvalbakken waren overvol. Het was onmogelijk ze allemaal regelmatig schoon te maken, al werden ze vaak afgestruind door schimmige figuren op zoek naar lege flessen en blikjes. Dat is niet gek, want in Duitsland wordt daar statiegeld op geheven. En dus ligt het geld langs de weg, voor wie het zien wil en bereid is om het te verzamelen.
Toen wij tegen twaalven van het vuurwerk terugkwamen bij het Hauptbahnhof zag ik deze afvalbak. Eén van de vele die er stonden en ook overvol waren.
Zelfs rotzooi kan een leuke foto opleveren….

Betutteling

wijntjeIn 1954 werd mijn vader (toen 51 jaar) niet lekker op zijn werk. Hij ging op de fiets naar huis, liep de trap op en ging naar bed. De dokter constateerde dat mijn vader een hartinfarct had. Al heette dan toen nog niet zo. Papa moest zes weken volkomen rust houden. Hij mocht zich zo min mogelijk bewegen, het bed mocht niet verschoond worden, hij mocht er niet uit om zich te wassen. Roken in bed vond mijn moeder niet goed, dus stopte hij daar noodgedwongen mee. Na die zes weken stak hij toch weer een sigaretje op, want dat vond mijn moeder veel gezelliger dan een niet rokende man.
Mijn vader had een tenger postuur. Mager noemde mijn moeder dat en zij vond het dan ook geen wonder dat hij ziek was geworden. Alles wat nu ten sterkste wordt afgeraden, kreeg mijn vader in ruime mate. Roomyoghurt, volle melk, brood dik besmeerd met roomboter, volvette kaas. Ging hij kaarten, dan klutste mijn moeder twee eieren, goot er een scheut vieux bij. Goed tegen de kou. Ook lustte mijn vader graag een borreltje. En zeker na zijn pensionering in 1968 dronk hij dagelijks een of twee glaasjes en soms nog wel eens wat meer. In 1988 overleed hij, maar niet aan een hartkwaal en ook niet aan kanker.
Wat is nu de moraal van dit verhaal? Dat we ons eigenlijk niet al te veel moeten aantrekken van alle leefregels die ons regelmatig worden voorgeschreven. En dat al het Calvinistische gedoe in Nederland je heus geen garantie biedt op een lang en gezond leven. In Spanje, waar toch echt meer alcohol gedronken wordt dan in Nederland, worden mensen ouder dan hier.
En denk eens aan mensen als Churchill, Prins Bernhard, Mary Dresselhuys, Conny Stuart, Lia Dorana. Ik ken er nog wel meer die geen lid waren van de Blauwe Knoop en toch allemaal meer dan 90 jaar werden.
Iedereen mag zelf beslissen wat hij of zij eet of drinkt, maar laten we toch ophouden met al die betutteling. L’chaim!!

 

Recept

Kaasburgers (vegetarisch)
3-4 sneden volkoren brood
2 eieren
1 flinke teen knoflook, gehakt
1 sjalotje, fijngehakt
peper, zout
tijm en/of Italiaanse kruiden
250 gram ricotta
75-100 gram bloem
100 gram pittig geraspte kaas
(olijf)olie

Ik gebruikte hiervoor een op internet gevonden recept als richtlijn. Maar inmiddels heb ik zo veel veranderd, dat het een beetje mijn eigen recept is geworden.
Snijd de sneden brood (met of zonder korst) in zo klein mogelijke stukjes.
Doe in een kom en voeg eieren, knoflook, sjalot, kruiden, peper, zout en ricotta toe.
Meng goed en meng er dan zoveel bloem door dat het een niet al te stevig, vochtig deeg is.
Roer er de geraspte kaas bij en laat alles in de koelkast staan gedurende 30-60 minuten, zodat het vocht een beetje intrekt en de massa steviger worden.
Verdeel na de rusttijd de massa in 8 tot 10 gelijke delen. Bevochtig je handen met wat olie en rol elk deel tot een bal en sla plat tot een burger.
Bak de burgers in wat olie aan beide zijden goudbruin, leg dan het deksel op de pan en laat ze nog 5-10 minuten op zacht vuur gaar worden.

Zelf experimenteer ik nog wel eens met wat andere kruiden: (gerookte) paprikapoeder, cayennepeper, kerrie. Ook een restje peterselie, koriander of selderij kan toegevoegd worden. Met de geraspte kaas kan natuurlijk ook nog gevarieerd worden.
Een recept om volop mee te experimenteren.

EET SMAKELIJK!!

Niet te laat

Nauwelijks zijn de kerstkrans, kerstdiner en oliebollen naar binnen gewerkt en verteerd, of er ligt in de winkels alweer ander snoepgoed. Deze kleurige uitstalling zag ik afgelopen zaterdag en ik dacht meteen “die zijn niet te laat!” Want Pasen valt weliswaar vroeg dit jaar, maar is toch pas op 1 en 2 april. Meer dan 10 weken tevoren kun je dus al paaseitjes kopen (en eten!) Ppffft…. zo krijg je natuurlijk nooit de kans om op dieet te gaan… 😉 😉 😉

Logement

In Middelburg ontdekte ik deze deur. Wat een ouderwets woord toch:  “Logement”.
Dat heet nu toch een hotel, Bed & Breakfast of pensionnetje. Maar logement doet me denken aan vroeger tijden. Als mijn moeder er weleens over vertelde, kon ik bijna de geur van doorgekookte kool ruiken, zag ik de was om de kachel staan. Ze had er geen fijne herinneringen aan en ook in de verhalen van Baantjer zijn logementen beslist niet gezellig. Want in de wat oudere boeken van De Cock (met cee-oo-cee-kaa) komen logementen nog vaak voor. Wat vervallen onderkomens, met kale peertjes aan het plafond en smalle kamertjes met goor beddengoed, waar de verschoppelingen uit de maatschappij wonen.
Maar dit was echt allerminst vies en armoedig. Kijk maar, je kan er logeren en lunchen in een romantisch sfeertje. Ach ja, tijden en begrippen zijn aan verandering onderhevig.

Theevogeltje

Dit grappige dingetje kreeg ik van zoon en schoondochter als kerstcadeautje. Zo op het eerste gezicht wist ik niet wat het was. Te klein om als vogelhuis te dienen, of als voederbakje. Maar na enkele ogenblikken snapte ik het. Het is een thee-ei. Je klikt het vogeltje open, doet er thee in en dan hang je het geheel in je theeglas. Het deksel sluit je glas af en na gebruik kan het vogeltje nog even uitlekken op zijn schoteltje. Handig toch?
Ik heb het al een paar keer gebruikt, want niet altijd heeft Leo trek in thee en is een grote pot te veel voor me. En is niet alleen handig, het staat ook leuk op tafel!

Uitbuiken

….Och, och wat heeft een mens altijd toch veel te doen.
En vooral rondom Kerst. Boodschappen halen, eten koken, tafel dekken, bakken, optutten, op visite…

Nou ja zeg…, hou eens op. Nee, zoveel had ik nou ook niet te doen. Zondag alle tijd om rustig wat voor te bereiden en onze traditionele kerstfilm “Scrooge” te bekijken
Gisteren waren we met de hele familie bij schoonzus en zwager. Hadden allemaal een deel van het kerstdiner gemaakt en zaten aan een lange gezellige tafel. Er werd gelachen, gepraat, herinneringen opgehaald. Het rook heerlijk en we voelden ons allemaal geborgen in de knusheid van de familie. Dus nee, geen Kerststress. En vandaag….? We buiken een beetje uit. Doen we het rustig aan. Beetje lezen, muziek luisteren, misschien een wandelingetje. En het blog is gewoon wat later dan normaal 😉