Tag Archives: emancipatie

Laurenskerk

Posted on by

Tijdens het bombardement op Rotterdam werden niet alleen heel veel huizen vernietigd, ook de Grote of Laurenskerk werd zeer ernstig beschadigd. Lang heeft de kerk in de steigers gestaan, maar gelukkig is ze nu weer in volle glorie te bewonderen.

Er moest natuurlijk heel veel opnieuw gebouwd en gemaakt worden. Zo ook de gebrandschilderde ramen. En hiervoor werd glazenierster Gunhild Kristensen gevraagd. Zij ontwierp drie prachtige ramen. Je zou toch denken dat de kerkleden daar zeer verguld mee waren. Maar nee, in de jaren zestig besloot de conservatieve tak van het kerkbestuur, dat zulk monumentaal werk door een man gemaakt diende te worden. Dus gaf -heel terecht- mevrouw Kristensen de opdracht terug. Slechts één raam werd geplaatst.

Gelukkig dacht men anno 2014 wat vooruitstrevender en werd geld opgehaald om alle drie ramen alsnog te plaatsen. En nu kan men ze bewonderen, want ze zijn prachtig. Alsnog gerechtigheid.

Bron: Google afbeeldingen

Pantoffelheld

Posted on by

Soms geeft een boek stof tot nadenken. Zo las ik Isabel van Johanne A. van Archem en werd me duidelijk dat vrouwen in vroeger tijd heel wat minder in de melk te brokkelen hebben dan wij nu. Want in de dertiger jaren verloor een vrouw met haar huwelijk alle rechten. Haar man werd de baas over haar geld. Niets kon of mocht ze zelf beslissen, in alles had haar echtgenoot een doorslaggevende stem. Het enige recht van de vrouw was…. inderdaad: het aanrecht.
pantoffelheld.jpgMaar door de invloed van de vrouwen-emancipatie en de oorlog, keerde het tij. Nou ja, niet meteen, want pas in 1957 werd het “pantoffelheld-artikel” van kracht. Bij belangrijke zaken moest de vrouw ook een handtekening plaatsen onder een contract.
Ja, dat herinner ik me zelfs. Mijn moeder wilde graag een geiser in de keuken. Papa besliste dat we er dan een op huurkoop zouden nemen. En het contract daarvoor moest ook door mijn moeder worden getekend. In die gesprekken viel de term “pantoffelheld artikel” en dat maakte beslist indruk op mij.
Snuffelend op internet vond ik een leuk artikel hierover in het Historisch Nieuwsblad.
Zo onderworpen zijn we gelukkig niet meer.

 

Geëmancipeerd…

Posted on by

Tja, je kunt als grote supermarkt natuurlijk niet achterblijven. Dus werd er op de reclameredactie driftig vergaderd. Hoe kunnen we ons nou een beetje profileren als modern en geëmancipeerd bedrijf? Na lang nadenken kwam de stagiaire met de oplossing. Die handige nat/droog stofzuiger, die laten we bedienen door een eh… meneer. En die handige krik, in handen van een vlotte leuke vrouw, nou dat slaat aan hoor!
En zo zuigt meneer het stof en heeft mevrouw een plek in de garage. Is dat nou geen voorbeeld van emancipatie…. ? 😉 😉 😉

Rosie

Posted on by

Nu is het heel normaal dat je als vrouw kunt en mág werken, een carrière opbouwen. Maar nog niet zo lang geleden was dat helemaal niet vanzelfsprekend. Waren mannen de werkende klasse en hadden vrouwen maar één recht, het aanrecht. Trouwens, men dacht dat ze veel te teer zouden zijn om die mannenberoepen uit te oefenen. Hun hersens en hun fysieke kracht zouden onvoldoende zijn om dat alles te leren en uit te voeren. Maar als de nood aan de man komt, dan veranderen die mannen hun ideeën maar al te snel. Want wie konden in de oorlog, als zoveel mannen naar het front zijn, nou wapens produceren, vliegtuigen maken, bussen besturen, de economie draaiend houden? Juist ja, die zwakke vrouwtjes (!!) Met opmerkelijke flexibiliteit werden ze omgeturnd tot stevige vrouwen die hun mannetje stonden. Ze kregen zelfs een bijnaam: ze werden een “Rosie, the riveter“. Rosie staat voor al die vrouwen die in fabrieken in Amerika, Engeland en andere landen het werk van de mannen overnamen, zorgden dat de oorlogsmachine kon blijven doordraaien. Ze namen het hele proces over, van ontwerpen tot bouwen, monteren, schroeven en lassen. Zo kon het leven op een min of meer normale manier blijven doorgaan. (Klik op een foto om te vergroten)

Klik op de foto voor een filmpje

In het Bevrijdingsmuseum in Groesbeek is er momenteel een leuke tentoonstelling aan al die Rosies gewijd. Je ziet ze op fraaie reclameposters staan, maar ook zijn er foto’s en films van vrouwen aan het werk.

Dat de vrouwen na de oorlog hun plaats in de werkende maatschappij zouden opgeven, bleek ijdele hoop te zijn. Zoveel vrijheid, niet alleen financieel, lieten de vrouwen zich natuurlijk niet meer afnemen. Konden ze dat wel? Wat dacht je?

YES, WE CAN!

 

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Poster

Posted on by

Het kleinste kamertje kan best een beetje gezellig aangekleed worden. Alleen een verjaardagskalender aan de deur is toch een beetje kaal.
Toen wij nog in een flat woonden, hing deze poster bij ons op het toilet. Levensgroot, want hij besloeg zowat de hele wand. En wat had mijn moeder daar een hekel aan. Telkens weer vroeg ze of die plaat er moest blijven hangen. “Toch geen gezicht”, vond ze. Maar wij vonden het leuk en dus bleef hij. Tot we gingen verhuizen en toe waren aan iets nieuws. De poster, die vakkundig op karton was geplakt, werd in de hal gezet. Wie hem hebben wou, mocht hem meenemen. Hij heeft er niet lang gestaan 😉

Bron: https://www.liveauctioneers.com

 

Wat doen al die mannen toch?

Posted on by

Leo kookt graag
Leo kookt graag

Toen ik vorige week bezig was met de traditionele oudejaarssalade, schoot me te binnen dat ik eigenlijk iets gemist had in de bladen van de laatste weken. In alle reportages over wat er te maken, te kopen, te halen, te brengen of te doen was, miste ik de mannen.

Continue reading →