Bij de e-bieb leende ik “Beminde zusters” van Tineke Hendriks. De beschrijving: “Tegen de achtergrond van de ontzuiling in de tweede helft van de 20e eeuw worstelt een katholieke vrouw met haar rol als moeder en stiefmoeder” maakte me nieuwsgierig.

Ik wist wel dat gereformeerden zich verre hielden van andere gelovigen, maar dat zoiets ook bij katholieken gebeurde, verbaasde me.

Het grote gezin leeft in Hillegom nogal geïsoleerd. Het leven van bestaat voornamelijk uit vroeg opstaan, zeer hard werken, knielen en bidden. Nauwelijks tijd of gelegenheid om iets anders te doen is er niet. Het huishouden wordt met strakke hand gerund. En hoe dom werden de meisjes gehouden. Kuisheid was heel belangrijk, onderwijs van minder belang.

Neel is al ver over de dertig en wil graag het huis uit. Maar hoe? Ze grijpt de eerste de beste gelegenheid aan en stort zich in een nieuw leven. Echt gemakkelijk is het niet. En hoe ouder ze wordt, hoe meer moeite ze krijgt met de veranderingen die ontstaan.

Tineke Hendriks schrijft licht en neemt grote stappen in de tijd. Niet alles wordt even uitvoerig belicht. Toch las ik het boek met plezier, al heb ik me meermalen verwonderd dat zoiets in Nederland, zelfs in de 20e eeuw, nog bestond.