Boek

Katharina Fuchs: Anna en Charlotte

Twee vrouwen, twee levens, twee verhalen. Het lijkt een simpel gegeven, maar het werd een fijn boek om te lezen.

Anna, een dochter uit een boerengezin in de buurt van Chemnitz en Charlotte, de dochter van een grondbezitter. De vrouwen kennen elkaar niet, wel hebben ze beiden een sterk karakter en de wil om te overleven.

De liefde voor een man loopt als rode draad door hun levens, maar door omstandigheden is het hun niet vergund om hun leven met hem door te brengen.

Het boek begint aan het eind van de eerste wereldoorlog. De dromen van toen worden ruw verstoord door wat er in de wereld gebeurt.

Pas aan het eind van het boek zullen de levens van Charlotte en Anna samen komen. Ze blikken dan even terug, maar beseffen dat er nog een leven voor hun ligt. Welke grootse plannen liggen er voor hun in het verschiet?

Er is een tweede deel, wat nu op mijn tafel ligt om te lezen.

Am Rhein

Even er tussenuit, een dagje weg. Naar Duitsland. Niet al te ver, maar toch… en dan een hapje eten aan de Rijn. We waren er al eerder en het is een gezellig plekje, waar altijd wat te zien is.

Duwbakken, die zo’n eind voor de duwboot uit liggen. Hoe krijgt de schipper die door de bocht…? Voor mij een vraag, voor hem de gewoonste zaak van de wereld.

En wat komt daar nou in de verte aan? Al snel is het te onderscheiden. Nee, geen auto’s, maar wel tientallen identieke tractoren. En dat geeft een bijzonder beeld.

Ondertussen genieten wij van een koel biertje en een flinke schnitzel. Lekker, gewoon een gut bürgerlicher Küche. En dat smaakte.

Boek

We moesten er even op wachten, maar eindelijk kon ik het toch ophalen uit de bibliotheek. Het derde deel van de trilogie van Carma Korn.

De vier vriendinnen zien de wereld langzaamaan veranderen. Nieuwe modes, nieuwe zeden, andere relaties en de opkomst van nieuwe technieken.

Maar hun vriendschap blijft bestaan en wordt ook voortgezet door hun kinderen en kleinkinderen.

Veel verandert, veel blijft altijd hetzelfde. Samen eten, feesten, herinneringen ophalen. Maar ook samen rouwen.

Een boek over gewone mensen in goede en slechte tijden. Een tijd die wij zelf ook bewust hebben meegemaakt, dus vaak heel herkenbaar.

Over de grens…

over de grens-004De politiek mag dan de grenzen geschrapt hebben, er blijft nog wel degelijk verschil tussen de verschillende landen. Niet alleen verschillen de huizen en straten, maar ook in winkels is er een verschil te merken. Vorige week waren we even bij onze oosterburen en daar mogen wij graag boodschappen doen. En toen viel me op dat er producten in de schappen liggen, die wij hier helemaal niet kunnen kopen. Want stel ik zou “Knödel” willen maken, waar vind ik hier “Knödeldeeg”? In een Duitse winkel zonder meer in verschillende variaties te koop.
over-de-grens-006En in een drogisterij staan alcoholische dranken zoals gin en rum gewoon tegenover de flesjes en potjes met schoonheidsproducten.
Bij het Kruidvat kun je geen “Pleegzuster bloedwijn” kopen,  laat staan andere sterke drank.
Ik vind het wel grappig en het maakt het boodschappen doen elders zo veel leuker!

Fotootje

Door heel Rees staan beelden van mensen in gewone dagelijkse omstandigheden. Soms vallen ze zo weinig op, dat je bijna een gesprek met zo’n stenen iemand aan gaat. Deze groep viel me ook niet op als beeldengroep. Uit de verte leek het net echt. Ik stond dan ook even stil om de man te laten fotograferen. Toen pas viel het kwartje!
Reden om die groep dan meteen ook op de foto te zetten, mét fotograaf. Het beeld moet tenslotte compleet zijn.
Fotootje

Langs de Rijn

Langs-de-RijnZomaar een zonnige zomeravond, langs de Rijn. We waren een dagje weg, naar Duitsland. Zo maar, eventjes er tussen uit. En dan wil ook de inwendige mens wel zo nu en dan verzorgd worden. Het werd een plekje aan de Rheinpromenade in Rees. Lekker eten, biertje erbij en later een ijsje toe. Soms is het leven helemaal zo slecht niet…..!

Wandelen

Even een paar dagen er tussen uit, naar Rothenuffeln in Duitsland. Het waren heerlijke dagen. We konden er prima wandelen, in de buurt waren leuke stadjes en gasten attendeerden ons op het Grosses Torfmoor. Dat is een van de grootste hoogveengebieden in Duitsland en een prachtig stuk natuurschoon, waar we een wandeling maakten.
Wij liepen er tamelijk vroeg en kwamen bijna niemand tegen. In het begin was het nog een beetje mistig en dat deed heel geheimzinnig aan. Geen geluid drong tot ons door en we hoorden dus werkelijk de stilte. Verspreid door het gebied staan uitkijktorens, die prachtige vergezichten geven. Nog kale bomen, maar al wel met uitbottende knoppen, stonden in het natte veengebied. Ongelofelijk hoeveel kleuren bruin en geel je ziet en toen de zon heel even probeerde door te piepen, kregen gras- en rietstengels een zacht gouden gloed. Overal waren kleine meertjes, die zo glad als spiegels waren. Je hoorde de eenden en ganzen in de lucht. Je zag ze eerst weerspiegeld in het water, waarna ze neerstreken op het wateroppervlak, luid kwakend of gakkend.

Taal

Vorige week had Bettie een leuk blog over de onzinnige taal die sommige mensen gebruiken. En ja, als je er op let, kom je heel wat wolligs tegen. Ik erger me ook aan al die dikdoenerij, het praten met meel in de mond en in tien lange zinnen omzeilen van wat met een eenvoudig “ja” of “nee” beantwoord kan worden.
Het gebeurt niet alleen in Nederland, maar over de grens weten ze er ook raad mee. In Duitsland weet ik soms al helemaal niet waar men zich mee bezig houdt en wat ik me bij een bepaald bedrijf moet voorstellen. Wirtschaftsprüfungsgesellschaft?  Geen idee, Steuerberatung, nou ja, raad over belasting, okay! Maar wat mag “intelligente Qualität” zijn? Er blijkt wel geld mee te verdienen. Want deze borden hingen niet aan een miezerig pandje, maar vonden we op luxe gebouwen in Bremen.

Hamburg

Natuurlijk wilden we in Hamburg de haven zien. Hoe heeft zo’n concurrent van Rotterdam het nou georganiseerd? Nou ja, gewoon heel anders natuurlijk. Ligt in Rotterdam de haven steeds verder weg van het centrum, in Hamburg plons je er zowat midden in. Op het eerste gezicht lijkt het wat rommeliger bij de rondvaartboten. Het is niet één bedrijf, maar er zijn meerdere. En de routes zijn ook verschillend. Wij kozen voor een lange tocht met een wat kleiner vaartuig. Daarmee kom  je ook in de Speicherstadt, het oude gedeelte waar grote pakhuizen staan. Die worden nu niet meer gebruikt, maar zijn opgeknapt en verbouwd tot appartementen. En natuurlijk ontkom je niet aan de nieuwe ElbPhilharmonie. Een imposant en heel kostbaar gebouw, dat bijna klaar is en naar verluid een heel mooie akoestiek zal hebben.
Wat wij heel leuk vonden, was dat je zo dicht langs die grote schepen voer. Je kon ze bijna aanraken.
De volgende dag wandelden we in de Speicherstadt. De sfeer lijkt wel een beetje op Rotterdam.

 

Snuffelwinkel

Het zoeken naar leuke dingen om te doen in een vreemde stad, is een groot deel van onze voorpret. Je kunt natuurlijk gewoon alle toeristische evenementen afgaan, maar dat wordt toch al gauw een beetje te veel gesneden koek.
Leo had ergens gelezen dat in Hamburg een winkeltje bestond dat beslist het kleinste in zijn soort was en toch een enorme sortering had. In de wijk Ottensen, die op zich zelf al leuk is, vonden we inderdaad Hamburg kleinstes Kaufhaus. Het is niet groter dan een 4-kamer woning, maar staat propvol met allerhande kringloopspullen. Ondanks de krapte is alles goed gesorteerd en geprijsd en bij het rondkijken  ontdek je steeds iets anders. Meneer en mevrouw Behrmann kopen en verkopen hun spullen al sinds 1978. Wie van kringloop en bric-à-brac houdt, moet dus beslist eens naar de Bahrenfelderstrasse 207 in Hamburg.