Details

Op de tentoonstelling van Dior mode die ik vorige week bezocht, werd ik vooral gefascineerd door het vele borduurwerk en stoffen met structuren. Die structuur zat niet in het weefsel, maar werd gevormd door kraaltjes, lovertjes of minutieus borduurwerk.

Neem dit ensemble, dat er op het eerste gezicht helemaal niet zo spectaculair uitziet. Poederkleuren en een mooie coupe van het jasje. Rokje met niet al te veel speciale details.

Maar toen ik er met mijn neus (bijna) bovenop zat, zag ik dat al die mini-ruitjes steekje voor steekje zijn gemaakt.

Geen mode die Marie Modaal kan betalen, maar vertaald in een andere en voordeliger stof, wordt het al snel een leuk pak.

Het moet zeeën van tijd kosten om dergelijke japonnen te maken, wanneer alles met de hand wordt versierd. Hoewel er tegenwoordig heel veel machinaal gemaakt kan worden en zelfs een prima kwaliteit kan opleveren.

Dit soort couture modellen vormt de inspiratie voor confectie ontwerpers en coupeuses of heel handige thuisnaaisters.

Tentoonstelling

Met schoondochter sprak ik af in Den Haag. Eerst even gezellig een stukje Haagse sfeer proeven, door de Passage en zo naar de tram richting Kunstmuseum. Daar is een tentoonstelling over het werk van het modehuis Dior, die we samen bekeken. Christian Dior, die eerst architect wilde worden, werd het boegbeeld van de na-oorlogse mode.

Na een tijd van strenge en rigide modellen gaf hij de vrouw weer een figuur. De New Look veroorzaakte een soort van omwenteling. In een tijd van schaarste en rantsoenering bedacht Dior japonnen met ruime cirkelrokken, frêle silhouetten en zwierige avondjurken. De happy few die het zich konden veroorloven, kochten de modellen, die de inspiratie waren voor de mode die het straatbeeld ging bepalen.

Een prachtige tentoonstelling, met niet alleen ontwerpen van Christian Dior, maar ook van zijn opvolgers zoals Yves Saint-Laurent, Marc Bohan, Gianfranco Ferré, John Galliano, Raf Simons en Maria Grazia Chiuri.

Veel van de ontwerpen zijn tijdloos. Op het eerste gezicht lijken sommige japonnen tamelijk eenvoudig, maar als je goed keek, dan bleken de stoffen niet zomaar weefsel te zijn, maar waren ze volledig geborduurd. Met pailletten, kraaltjes, lovertjes of zijde. Of was de japon geheel gemodelleerd naar het figuur van de draagster en was de stof niet rechttoe/rechtaan maar op een speciale manier gesneden.

Ook een zaal was gevuld met alleen maar de fraaie, soms overdadige juwelen, waar Dior faam mee maakte.

Met vaak grote bloemmotieven, veel glitter en schitter. Juwelen om te imponeren, maar stijlvol te imponeren. Ondanks de afmetingen toch zeer draagbaar.

Een prachtige tentoonstelling die een bezoek zeker waard is!

Boek

De kaft van dit boek lijkt te sturen op romantiek, glitter en glamour. Maar dat doet geen eer aan het verhaal.

Het begint inderdaad glamoureus met Kat, die, totaal onverwacht, wordt gevraagd naar een huis in Cornwall te gaan om daar wat dingen op te halen. Kat is mode-conservator en valt van de ene verbazing in de andere.

Want hoe kan haar grootmoeder een huis in Cornwall hebben en wat doen al die prachtige Dior-japonnen in de kasten daar. Hoe kwam ze er aan? Het zijn vragen die steeds meer vragen oproepen. Wie is haar grootmoeder, of liever wie was zij?

Als dan ook nog een schrijver op zoek is naar Margaux Jourdan, weliswaar de naam van haar grootmoeder maar totaal niet de vrouw uit het verhaal dat hij vertelt, wordt alles steeds mysterieuzer.

Wie zijn Skye en Liberty, hoe passen zij in het leven van Margaux en welke rol speelde Nicholas?

Een boek dat me zeker niet losliet, ondanks de soms toch trieste en gruwelijke belevenissen van de vrouwen. Maar met een verrassend einde.

Tegenstelling

Twee vrouwen in Parijs, die gaan natuurlijk naar de Faubours St. Honoré en omliggende straten, de luxe winkelbuurt met zaken als Dior, Chanel, Gucci en Louis Vuitton.
Creditcards uit voorzorg thuis gelaten en maar kijken naar de luxe, pracht en praal van de grote modehuizen. Winkelpaleizen zijn het, waar de prijzen hoog en de prijskaartjes navenant klein zijn. Gelukkig voelen we geen jaloezie over zoveel rijkdom en of alles nou echt ook zo exclusief is? Die tasjes bijvoorbeeld, daar hebben ze er vast nog wel meer van. Loop je nog de kans iemand tegen te komen met zo’n zelfde exemplaar……
Laat in de middag namen we de bus terug naar ons hotel en bij de halte zagen we het rechter tafereeltje. Een vrouw zoekt in de afvalbak van een supermarkt, op zoek naar nog iets eetbaars.

Wat een tegenstelling.