Ik wil het geen traditie noemen, meer een vervelend verschijnsel. Want vaste prik, in januari moeten we allemaal weer op dieet. Kijk maar, het wordt van de weekbladen af geschreeuwd.
En allemaal hebben ze een wonderlijk methode om dat wat er in vele weken is aan gesmuld, in een paar dagen vasten weer af te krijgen. En natuurlijk vergezeld van gezondheidswinsten waar je nauwelijks in kunt geloven.
Ik zie het aan en moet er eigenlijk om lachen. Niet dat ik begiftigd ben met een feeëntaille. Nee, zeker niet. Maar in de laatste maanden van het jaar bezie ik de schappen in de supers met wantrouwen.
Ik koop alle zoete en vette troep gewoon niet en kom dus ook niet in de verleiding om te snoepen.
Zo blijf ik redelijk op gewicht en kan ik ook de rest van het jaar zo nu en dan iets lekkers nemen.
De man in kwestie wist dagelijks 11.000 calorieën te verstouwen. Er van uitgaand dat een gemiddelde man aan zo’n 2.500 calorieën voldoende heeft, at hij dus in één dag ruim 4 keer de normale hoeveelheid. En dat dan ook nog eens lange tijd. Hoe kreeg ie het naar binnen? Dan moet je toch constant propvol zitten? Inmiddels is hij aan een streng dieet begonnen, traint en sport veel en is in 19 dagen al 20 kilo kwijt geraakt. Ik hoop dat hij het volhoudt en dat hij inderdaad gezonder zal worden.
Gek toch, dat je gedachten soms in één keer totaal omdraaien. Een tijdje geleden stond ik weer eens op de weegschaal. Die staat op zolder, zodat ik niet elke dag in de verleiding kom er op te gaan staan en te zien dat ik toch niet ben afgevallen. Maar deze keer bleek ik ineens zomaar een kilo minder te wegen. Eén hele kilo!! “Zo, eindelijk toch succes”, dacht ik bij mezelf.
