Tag Archives: Delft

Verrassing

Posted on by

Gisteren vertelde ik over onze bezoek aan het Agneta-park in Delft. Leo had al te voren uitgevogeld waar we de auto zouden zetten. Omdat mijn knie nog steeds veel pijn doet, had hij een plekje dichtbij de ingang van het park gezocht.

Tegenover onze parkeerplaats stond een paal met het nummer van de parkeerzone. Makkelijk, want dan kunnen we met onze parkeer-app alles regelen. Dat parkeren alleen met een dagkaart kon, lazen we wel. Hoeveel het zou kosten, stond nergens aangegeven.

We zetten de auto zo rond kwart over tien in de Wallerstraat en wilden rond kwart voor twaalf weer wegrijden. Leo klikte de app aan en viel bijna van zijn stoel. Voor nog geen twee uur parkeren moesten we dertig euro betalen, exclusief de 34 eurocent administratie.

In dit Corona-tijdperk kun je veel geld besparen, want een kopje koffie met een broodje op een terras is (nog) niet mogelijk. Maar als je parkeert, is van je geld afkomen ook geen probleem meer.

Er even uit

Posted on by

Na vele weken hadden we dan besloten dat wij onze huishoudhulp wel weer wilden laten komen. Leo en ik hadden samen zo veel mogelijk alles in huis bijgehouden, maar haar hulp zou echt heel welkom zijn.

De afspraak werd gemaakt en wij besloten om gedurende die uren weg te gaan. En zo reden we dus al om kwart over negen weg, met bestemming Agneta-park in Delft.

En dat is een heel mooie wijk. Eigenlijk bestaat hij uit twee delen, het nieuwe deel, opgeleverd in 1925 ziet er alweer wat moderner uit dan het eerst gebouwde deel. Hier vallen de kleurige houten ramen en deuren in vrolijk wit, geel en groen op, mooi gemetselde muren en allemaal dezelfde dakkappelletjes. Fraai geschoren heggen rondom de tuinen, mooie bloemen en bomen. In het oudere deel, dat dateert van rond 1885 staan kleine “cottages” die vier arbeiderswoninkjes bevatten met tuintjes rondom, waartussen slingerende straatjes. Het oogt allemaal zo rustig en netjes. Een wijk waar je je erg op je gemak voelt.

Ik maakte er een hele serie foto’s. Het was prachtig weer, heel rustig en vredig. We zochten een bankje, aten een krentenbol en genoten van het vele groen.

En tot slot werden we nog eens extra verrast. Maar dat komt in een ander blog aan de orde.

Hoe kan dat?

Posted on by

Laatst maakte ik foto’s in Delft, samen met Jeanne en nog wat andere fotomaatjes.

En dit plaatje kon ik natuurlijk niet weerstaan. Want hoe krijg je in hemelsnaam je fiets daar geparkeerd? Wel lekker veilig, niemand zal hem daar jatten. Maar makkelijk lijkt het me niet.

Of is het nou zo’n deelfiets en wilde iemand hem per slot van rekening toch niet met anderen delen? Ik blijf het onhandig vinden 😉

Waar ben je…?

Posted on by

Tijdens de fototour in Delft kwamen we deze zaak tegen. Nou ja, er zijn erg veel horeca gelegenheden in Delft, dus dat is ook niet zo verwonderlijk. Maar toen ik de naam en de bijbehorende borden zag, ontspon in mijn hoofd meteen dit telefoon-gesprek 😉 😉 😉 :

Hallo? Waar ben je? Ik zit even bij Moeke…
Bij Moeke? Ja!
Waarom? Nou, Moeke heeft gin. Oh…?
En Moeke brouwt haar eigen bier…. Ja,ja, en is dat dan wat?
Ja zeker! IPA, Blond en ook nog Weizen.
Trouwens, Moeke ruimt haar kelder op. Het duurt dus nog wel even voor ik weer thuis kom.
Oh ja, zucht….. ik zie het wel…. !!!

De plaatjes spreken gewoon voor zichzelf, nietwaar?

Delft

Posted on by

Dat ik van fotograferen hou, is wel duidelijk. Bijna alle foto’s op dit blog zijn zelf gemaakt. Daarom meldde ik me op Facebook aan bij Fotomaatjes. Om me daarna te bedenken dat ik natuurlijk een vreemde eend in de bijt zou zijn met mijn kleine cameraatje. Maar ja, fotograferen is fotograferen. Of je het doet met een spiegelreflexcamera of met zo’n redelijk eenvoudig dingetje als mijn compact cameraatje, het gaat tenslotte om de plaatjes. Maar ik ken de beperkingen van mijn toestel natuurlijk al te goed. Maar zo’n handig klein en licht toestel geeft me vrijheid, terwijl zulke grote en zware -maar absoluut prachtige- camera’s mij te veel zouden belasten.

En het was reuze gezellig met nog zes andere dames, waarvan ik alleen mede-blogster Jeanne kende. Binnen no time zaten we aan de koffie en werd er gezellig gepraat.

Het weer was ons goed gezind, met zelfs een warm zonnetje zo nu en dan op onze rug. Snel door de stad wandelen was niet de bedoeling. Er werd natuurlijk bij alles wat fotogeniek is gestopt en uitgebreid gefotografeerd.

Hierbij wat foto’s die ik die dag maakte. Morgen komt er nog een ander verhaal, dat ik ter plekke bedacht en op de geheugenkaart vastlegde.

Delfts blauw…

Posted on by

bakfiets.jpgWandelend in Delft kwam ik deze bakfiets tegen. Aan zoiets kan ik niet voorbij lopen, er moét een foto gemaakt. Maar thuis bedacht ik “wat moet ik er mee?”, want in mijn haast om verder te gaan op die kouwe dag was ik vergeten wat details te fotograferen. Van wie zou die bakfiets zijn en wat wordt er mee bezorgd? Een korte speurtocht op Google bracht me naar dit artikel.
Die mooie bakfiets is al tamelijk oud. Vroeger was ie groen. Maar een fikse opknapbeurt, een dosis creativiteit en hulp van Royal Delft maakte de fiets tot een soort van vuilniswagentje. Want het afval van Café de Oude Jan wordt met deze fiets naar de ondergrondse container vervoerd. En dat gebeurt dus niet onopgemerkt. Mooie promotie toch!
Ook oude spullen kunnen met een beetje moeite opgevrolijkt worden en hun nut nog altijd bewijzen.

Portretten

Posted on by

Ach, de koning zal er wel aan gewend zijn om zijn eigen portret en dat van zijn vrouw tegen te komen. Maar misschien schrikt hij toch wel een beetje wanneer hij in een restaurant in Delft zich even terug wil trekken. Tja, ook een koning moet toch ook zo nu en dan wel eens?

En dan staat hij ineens voor een meer dan levensgroot portret van hemzelf. Als aanduiding dat nou juist dáár de heren wc is. En Máxima staat op de deur van de dames. Leuk gevonden vind ik, maar of Willem-Alexander het zal kunnen waarderen….?
Ben trouwens ook benieuwd wat er vandaag weer voor hem en zijn gezin bedacht is. Ik ga zo kijken, want dat hoort gewoon bij Koningsdag!

Teatime

Posted on by
Op een zonnige dag ging ik met vriendin Irene naar Delft. We namen dit keer niet de trein, maar de bus. Lekker op ons gemak, ondertussen rondkijken en een tour door het Groene Hart van Nederland maken.
Na zo’n rit lustten we wel een kopje koffie en dat is in Delft geen probleem. We ontdekten op de Markt een echte tearoom. Voor het terras was het nog niet zonnig genoeg, maar binnen konden we ook prima zitten. Bij Ten to Three Teakozen we weliswaar niet voor thee, maar voor een heerlijke koffie met iets erbij. Alles gezellig geserveerd in mooie kopjes en op leuke schoteltjes, geheel in stijl. 

De naam van de zaak is geïnspireerd op de laatste regels uit het gedicht “The Old Vicarage, Grantchester” van de geliefde Engelse oorlogsdichter Rupert Brooke, die met deze slotregels de Engelse traditie van afternoon tea vastlegde.

“Say, is there Beauty yet to find? And Certainty? and Quiet kind?
Deep meadows yet, for to forget The lies, and truths, and pain? . . .
oh! yet Stands the Church clock at ten to three?
And is there honey still for tea?”

Hoewel er erg veel roze in het interieur zit, is het toch niet zoetig of kitscherig. Echt een zaakje om lekker met vriendinnen bij te praten. Ze zitten ook in Rotterdam en bij de volgende shoppingtour ga ik ook daar eens kijken.