Jaren geleden liepen we in Parijs langs een crèpes-stalletje. Het was vlakbij de Eiffeltoren en ja, wij zouden eigenlijk wel zo’n crèpe lusten. Maar toen gebeurde het. De crèpesbakker was verkouden en nieste hard, zomaar over de vers gebakken crèpes. Kun je je voorstellen dat wij toen niet meer zo veel zin hadden en mar snel doorgelopen zijn?
En waarom ik dat nu schrijf, zul je vragen. Wel, afgelopen week was ik snipverkouden en ik heb even ernstig overwogen om dat hele oliebollenbakken maar over te laten gaan. Ik wilde man en kinderen tenslotte geen beniesde bollen voorzetten. Maar gelukkig, zaterdag was het ergste leed geleden en kon ik dus “schone” bollen bakken 😉