Tag Archives: Corona-tijd

Tijdsbeeld

Posted on by

Wandelend door Hattem kwamen we een trafohuisje tegen. En dat wordt gefotografeerd. Niet voor mezelf, maar voor mede-blogger Sjoerd, die er een soort van inventarisatie van maakt. En van heinde en verre de huisjes per foto aangeleverd krijgt.

Maar eigenlijk werd mijn aandacht getrokken door die grote bus hand-cleaner en de container met water. Tot voor kort was dat toch niet mogelijk. Liepen werklui met smerige jatten rond. Maar in deze Corona-tijd moet je te pas en te onpas je handen desinfecteren. Nou ja, het zal wel geen kwaad kunnen.

Maar mij viel het op, anderen zullen er wellicht aan voorbijlopen. En zo kon ik meteen dat huisje nog wat uitgebreider fotograferen. Die foto’s gingen natuurlijk naar Limburg en komen te zijner tijd wel op het blog van Sjoerd.

Tijd

Posted on by

Het is alweer 1 september. De herfst begint deze maand. In de winkels worden de sint – en kerstetalages alweer in orde gebracht. Er liggen alweer volop zakken pepernoten en kruidnootjes in de schappen….

Voor mijn gevoel is de zomer in één lange ademtocht voorbij gegaan. Was het dit jaar ook nog lente? Ik kan het me bijna niet meer herinneren. Zo’n gekke tijd, die we met elkaar gehad hebben. Met dagelijks akelige berichten, angst, stress, narigheid.

Maar het gaat natuurlijk allemaal ook weer voorbij. In de vorige eeuw was men rond deze tijd net klaar met de Spaanse griep. Die wel heel veel raakvlakken had met de Corona-pandemie.

Alleen, toen hadden we nog geen internet. Dat wat in Amerika gebeurde, hoorden we hier weken later pas. En wie las er toen kranten? Radio was nog zeer experimenteel en voor de “happy few”. Televisie? Dat was een onwaarschijnlijke toekomstdroom.

Eén ding is zeker: na alle kommer en kwel ging het leven weer gewoon zijn gang. De doden werden betreurd, maar er was ook volop vrolijkheid. De “roaring twenties” deden hun intrede. Met nieuwe mode, nieuwe muziek, nieuwe dansen.

Bron: Google foto’s

Dus…, op een dag is deze crisis ook weer voorbij. Likken we onze wonden, maar beginnen we ook weer van voren af aan. Gelukkig maar, want dat is tenminste een positieve gedachte.

Zeep

Posted on by

Vroeger, toen ik bij mijn tante in Brabant logeerde, liet ze me een keer haar voorraadkast zien.

Tante had in de oorlog in een Jappenkamp gezeten, bittere armoe en honger geleden. Misschien daarom wilde ze altijd een flinke voorraad in huis hebben. Die kast stond vol zelf geweckte potten bonen, stoofperen en kersen. Er lag rijst, macaroni, bloem. In mijn kinderogen leek het wel een winkel.

Maar er was ook een plank met stapels lucifers. Dat moest je ook altijd ruimschoots in huis hebben, vond tante. Want dan kun je altijd een vuurtje maken.

En zeep, dat heb je ook nodig. Dus lagen er grote blokken Sunlight zeep en stapels Lux toiletzeep. Het maakte een overweldigende indruk op me.

Toen de C-crisis begon, heb ik mijn voorraad eens geïnspecteerd. Ik kocht wat blikken, vulde rijst en pasta aan. Maar niet in zo’n grote hoeveelheid als tante.

En natuurlijk keek ik ook naar mijn voorraadje lucifers. Dat was nog wel voldoende. En de zeep behoefde ook geen aanvulling. In de loop van de tijd heb ik nogal wat stukken verzameld, gekregen of zelf gekocht.

Trouwens, sinds we vloeibare zeep gebruiken, slinkt mijn voorraad niet noemenswaard.

Maar nu gebruiken we weer gewoon zeep. Eigenlijk best fijn. Zacht schuimend en lekker geurend. Ik kan nog wel een tijdje vooruit. In elke kast ligt nog wel een geurend stukje 😉

Privé

Posted on by

Een paar maanden geleden vroeg ik op gymles om het telefoonnummer van een -op dat moment- zieke mede-gymster. Degene aan wie ik het vroeg wilde me dat nummer al geven, toen ze werd tegengehouden door een ander. Dat mag je niet zo maar doen, dan schaad je de privacy.

Oké. Het zou dus via een omweg moeten. Eerst moest de betreffende mevrouw gevraagd worden of ik dat nummer wel zou mogen hebben…. Hoewel ik het nogal ver gezocht vond voor iets simpels, stemde ik er uiteraard mee in. En gelukkig, een paar uurtjes later had ik het betreffende telefoonnummer en kon ik even een whatsappje sturen en beterschap wensen 😉

Nú moet je bij een -vooraf telefonisch- gereserveerd restaurantbezoek een aantal vragen beantwoorden, je naam, adres en telefoonnummer achterlaten. Die gegevens zouden eigenlijk meteen na je bezoek vernietigd moeten worden. Maar… dienen nu nog even bewaard te blijven, zodat ze, indien noodzakelijk, bij een later contactonderzoek gebruikt kunnen worden.

Guttegut, wat kan alles toch snel veranderen. Eerst op je vingers getikt worden, al ging het alleen maar om je meeleven te kunnen tonen. Nu je gegevens achterlaten zonder ook maar enigszins te kunnen controleren wie die zoal in kunnen zien….

Kunnen jullie er nog chocola van maken?

Voor ons alleen

Posted on by

Al heel lang komen we regelmatig in Trompenburg Arboretum. Maar het Arboretum helemaal voor ons alleen hebben, dat was ons werkelijk nog nooit overkomen.

We hadden, zoals dat nu overal gebruikelijk is, een tijdslot gereserveerd voor maandag 10.00 uur. Bij reservering zag ik dat het Arboretum al om 09.00 open zou zijn. Dat vond ik wel vreemd, maar ja, nieuwe omstandigheden, nieuwe tijden nietwaar?

Toen we aankwamen bleek dat het toch pas om 11.00 uur zou open gaan. Die tijd was dus een foutje op de website en zal binnenkort wel veranderd worden. Maar… we waren er nu en mochten gewoon doorgaan. Anderhalve meter afstand houden….? Een fluitje van een cent, we konden wel 100 meter uit elkaar lopen 😉

Alsof de tuin voor ons alleen was, heerlijk rustig dus… En daar maakten we gretig gebruik van. Zeer op ons dooie gemak liepen we over de bekende paden. Bekeken de bomen, bloemen en planten uitgebreid en brachten zo dus een uur in alle rust door. Om 11.00 uur werd het niet veel drukker. Want ja, die tuin is zo groot, daar kun je met gemak met 100 mensen zijn zonder elkaar te hinderen.

En ondertussen werd ons huis schoongemaakt door de hulp, die dus ook alle vrijheid had. Je zou bijna spreken van een win-win situatie, als het Coronaspook niet zo’n vervelende aanleiding was!

Cijfertjes…

Posted on by

Die anderhalve meter zal ons nog wel een tijdje dwars zitten. Op allerlei manieren.

Toen we nog (verplicht) thuis bleven, hadden we er weinig erg in. Nu we weer wat meer naar buiten en tussen de mensen komen, zien we steeds meer beperkingen.

Zo blijkt ons nu dat uit eten gaan met onze kinderen, toch iets heel gewoons, ineens wel erg raar zal gaan. Want -daar heb je ze weer- we komen van drie verschillende adressen en dus mogen we NIET aan één tafel zitten.

Bij de TU in Delft hebben ze eens bekeken of al die straten in Rotterdam die anderhalve meter wel toelaten. Technisch vind ik die kaart beslist mooi, maar toen ik zag dat zelfs het Kralingse Bos en het wandelgebied bij onze kinderboerderij rood gekleurd waren, voelde ik een akelig boze kriebel opkomen.

Heus, ik heb begrip voor de situatie. Dus houden we allemaal zoveel mogelijk afstand, gaan opzij als we iemand tegemoet komen. Maar laten we nu niet overdrijven en vooral ons gezonde verstand blijven gebruiken.
En het mierenn….. aan de mieren overlaten!

Dilemma

Posted on by

Echt heel duidelijk werd het ons gisterenavond niet, tijdens de persconferentie van Mark Rutte en Hugo de Jonge.

We mogen weer op vakantie naar het buitenland, maar daar zien we dit jaar voorlopig maar vanaf. Geen probleem, wij kunnen gaan wanneer we willen, zijn niet gebonden aan vaste tijden.

Maar… we hebben wel een huisje in Nederland gehuurd voor een lang weekend, aan het eind van augustus. Daar willen we met z’n allen, dus oudste zoon, schoondochter en jongste zoon, naar toe. Het huis is groot genoeg voor 8 personen, en er zijn 2 badkamers en 2 toiletten.

Normaal gesproken zou dat voldoende moeten zijn. Maar nu gelden speciale Corona-regels. Per huishouden moet er apart sanitair zijn, 3 badkamers en 3 toiletten dus.

Bron: Google afbeeldingen

En als wij met de auto gaan, net als zoon en schoondochter, moet de andere zoon, die geen auto heeft, thuis blijven. Want vooralsnog mag je niet met 3 personen in één auto. Dan kun je de 1,5 meter regel niet handhaven. Op straffe van een boete van 390 euro p.p. en allemaal een aantekening op je strafblad….!!

Dus zitten we tegen een dilemma aan te hikken. Gokken we erop dat tegen die tijd alles weer “normaal” is? Of besluiten we helemaal niet te gaan en op een ander manier wat te organiseren?

Wat is dit toch een idiote samenleving aan het worden. Want tegen die tijd zijn vast alweer honderden mensen in krappe vliegtuigen naar een verre bestemming gevlogen. Maar wij kunnen geen kant op.

Jarig in Corona-tijd

Posted on by

De verjaardagsfeestjes van onze neefjes zijn altijd druk bezocht. Opa’s, oma’s, tantes, ooms, buren en vrienden en vriendinnen komen allemaal om de jarige te feliciteren en een cadeautje te geven.

Maar in deze rare Corona-tijd is op visite gaan nogal lastig. Hoe moest dat nou met die 1,5 meter?

Gelukkig hebben mama en papa veel fantasie en maakten ze er een leuke happening van.

Met Whatsapp werden we uitgenodigd om een “drive by-verjaardag” te komen opluisteren. Met een versierde auto, als dat zou kunnen…? Natuurlijk, we verzinnen wel iets.

Dus reden we zaterdag naar Culemborg, hingen we ballonnen uit het raam en gaven we het presentje door de zijruit aan de jarige. Die stond al te wachten op de auto’s die aan kwamen rijden.

En de visite kreeg nu eens geen kopje koffie met taart, maar een “goodiebag” met (zelf gebakken) lekkers.

En zo werd 4 jaar worden in Corona-tijd een heel bijzondere gebeurtenis, waar nog vaak over gepraat zal worden.

Maar volgend jaar hopen we toch weer “gewoon” op visite te kunnen gaan.

Muzikale maandag

Posted on by

En weer staat hier een liedje dat -enigszins- verband houdt met de huidige Coronacrisis. Want we zitten nu al weken thuis, wandelen een beetje in de buurt. Maar ons territorium is nog steeds een redelijk beperkt. Wat verlangen we toch naar meer ruimte en vrijheid. Dus…. Don’t fence me in!